W pierwszym rzędzie zwrócić należy uwagę na fakt, że uchylona ma zostać możliwość zawierania umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy. W związku z tym modyfikacji ulegają te wszystkie przepisy, które odnoszą się do tego rodzaju umowy o pracę. Umowy na czas wykonania określonej pracy trwające w dniu wejścia w życie nowelizacji mogą jeszcze obowiązywać do dnia ich rozwiązania i podlegają dotychczasowym przepisom.

W art. 25 § 2 KP wprowadza się zastrzeżenie, zgodnie z którym umowę o pracę na okres próbny, nieprzekraczający 3 miesięcy, zawiera się wyłącznie w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia w zakresie wykonywania określonego rodzaju pracy. Dodatkowo określono dwa przypadki, w których dopuszczalne będzie ponowne zatrudnienie w oparciu o umowę na okres próbny pomiędzy tymi samymi stronami. Bez jakichkolwiek ograniczeń będzie to możliwe w sytuacji, gdy kolejna tego typu umowa miałaby dotyczyć pracy odmiennego rodzaju. Warunek ten był dotychczas jedynie niepisaną zasadą, obecnie został wyraźnie wyartykułowany. Jeżeli jednak pracownik ma wykonywać pracę na stanowisku, na którym już świadczył pracę w oparciu o ten rodzaj umowy, wówczas ponowne jej zawarcie będzie dopuszczalne dopiero po upływie co najmniej 3 lat od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej tego typu umowy o pracę (zob. art. 25 § 3 KP).

Wprowadzony zostaje 33-miesięczny limit łącznego okresu zatrudnienia na podstawie jednej lub kolejnych umów o pracę na czas określony pomiędzy tymi samymi stronami stosunku pracy (limit czasowy). Na poczet tego limitu wlicza się każdą tego rodzju umowę zawartą pomiędzy tymi samymi stronami bez względu na długość występujących pomiędzy nimi przerw (obecnie przerwa ta wynosi 1 miesiąc). Jednocześnie zwiększony zostaje limit ilości tego typu umów z dwóch do trzech. Przekroczenie limitu czasowego bądź limitu ilościowego spowoduje przekształcenie umowy o pracę na czas określony w umowę bezterminową. Skutek ten następuje automatycznie od dnia następującego po przekroczeniu limitu czasowego lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony.

Regulacja ta nie ma jednak charakteru bezwzględnego. Limity te nie znajdują bowiem zastosowania do umów na czas określony zawartych:

1) w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy (umowy o pracę na zastępstwo),

2) w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,

3) w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,

4) w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie.

Informacja o obiektywnych przyczynach uzasadniających zawarcie takiej umowy powinna znaleźć się w jej treści. Ponadto, o zawarciu umowy w warunkach wskazanych w pkt 4 pracodawca zobowiązany będzie zawiadomić właściwego okręgowego inspektora pracy w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia, podając przyczyny uzasadniające wyłączenie limitu czasowego lub ilościowego (zob. art. 25¹ KP). Niedokonanie omawianego zawiadomienia będzie wykroczeniem.

Bardzo ważna zmiana dotyczy zrównania okresów wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony z okresem wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony. Po wejściu w życie nowelizacji, długość okresu wypowiedzenia umowy na czas określony będzie się wydłużała proporcjonalnie do długości okresu zatrudnienia u danego pracodawcy (staż zakładowy) i wynosiła odpowiednio: 2 tygodnie (staż ≤ 6 miesięcy), 1 miesiąc (staż > 6 miesięcy lecz < 3 lata) oraz 3 miesiące (staż > 3 lat).

Wysokość odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę na czas określony w trybie natychmiastowym została powiązana z długością okresu wypowiedzenia. Podobnie przedstawia się rzecz w przypadku odszkodowania z tytułu rozwiązania przez pracownika umowy o pracę w trybie natychmiastowym w związku z ciężkim naruszeniem przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika (art. 55 § 1¹ KP) oraz odszkodowanie na rzecz pracodawcy w razie nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 § 1¹ KP.

W dniu 25.06.2015 r. ustawa nowelizująca została przekazana pod głosowanie Senatu. Po jej zaaprobowaniu przez te izbę parlamentu zostanie przekazana Prezydentowi do podpisu a następnie ogłoszona w Dzienniku Ustaw. Wejdzie w życie z upływem 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.