Niemiecka firma produkcyjna z siedzibą w Essen, zatrudnia polskich technologów oraz monterów, którzy realizują pracę głównie na terenie Polski. W umowach o pracę zawartych z polskimi pracownikami zagraniczny pracodawca wpisał, że „spory o roszczenia z zakresu prawa pracy będzie rozstrzygał sąd właściwy miejscowo dla zagranicznej siedziby pracodawcy.” Czy takie postanowienie umowy jest zgodne z obowiązującymi przepisami?

Zakres danych, które można pozyskać w postępowaniu rekrutacyjnym, jest przez wielu pracodawców postrzegany jako zbyt wąski i niewystarczający do podjęcia właściwej decyzji personalnej. Jedną z informacji, którą wielu pracodawców uznaje za niezbędną do podjęcia właściwej decyzji personalnej, jest informacja o ciąży osoby ubiegającej się o zatrudnienie. Takie pytanie wolno jednak zadać pracownikowi tylko w szczególnych, wyjątkowych okolicznościach.

Zakres danych, które można pozyskać w postępowaniu rekrutacyjnym, jest przez wielu pracodawców postrzegany jako zbyt wąski i niewystarczający do podjęcia właściwej decyzji personalnej. Jedną z informacji, którą wielu pracodawców uznaje za niezbędną do podjęcia właściwej decyzji personalnej, jest informacja o ciąży osoby ubiegającej się o zatrudnienie. Takie pytanie wolno jednak zadać pracownikowi tylko w szczególnych, wyjątkowych okolicznościach.

Dodanie kilka lat temu do kodeksu pracy art. 221, który wyczerpująco uregulował zakres danych osobowych, które może żądać pracodawca zarówno od osoby ubiegającej się o zatrudnienie, jak i od pracownika, miało w założeniu „ucywilizować” tą sferę w relacjach pracownik-pracodawca. Szczególna regulacja w stosunku do ustawy o ochronie danych osobowych, o jaką został uzupełniony wówczas Kodeks pracy, nie spełnia jednak nadziei, jakie pokładał w niej ustawodawca.