Wejście w życie art. 44 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (dodajmy – od dnia 15 stycznia 2009 r.) zmieniło zasady dokonywania odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w przypadku zatrudnienia pracowników w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Na gruncie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w brzmieniu obowiązującym przed 15 stycznia 2009 r. za pracowników zatrudnionych w szczególnie uciążliwych warunkach pracy (zobowiązujących pracodawcę do odprowadzenia podwyższonego odpisu podstawowego) należało uznawać pracowników wykonujących prace wymienione w wykazach A i B stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Po zmianie treści art. 5 ust. 3 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych dokonanej z dniem 15 stycznia 2009 r. przez pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub prace o szczególnym charakterze – należy rozumieć pracowników wykonujących prace wskazane w ustawie o emeryturach pomostowych.

W praktyce wielu zakładów liczba pracowników wykonujących prace, które zobowiązują pracodawcę do odprowadzenia podwyższonego odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, uległa znacznemu zmniejszeniu, lub wręcz – według reguł wskazanych w ustawie o emeryturach pomostowych – takich prac w danym zakładzie w ogóle nie będzie. Nie oznacza to jednak, że obliczając odpis można pominąć dane z pierwszych dwóch tygodni stycznia 2009r. bądź też – co bardziej niebezpieczne – ustalić pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych przez cały 2009r. w oparciu o wykazach A i B stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.