Dyżur pracowniczy ma bardzo lakoniczną regulację prawną, która nie rozstrzyga w wyraźny sposób wszelkich spraw związanych z dopuszczalnością planowania dyżurów pracowniczych. Jest to z pewnością jedna z przyczyn błędów w stosowaniu tej konstrukcji. Potrzeby współczesnych przedsiębiorstw powodują, że pracodawcy coraz częściej decydują się na wdrożenie rożnych form dyżuru, przy czym zdecydowanie dominuje dyżur nazywany „domowym” lub „telefonicznym”.

W bieżącym roku mamy niewiele zdarzeń, które komplikują rozliczenie czasu pracy. W najbliższych dniach spotkamy się jednak jednocześnie ze świętem oraz długim weekendem, a to prawie zawsze oznacza, że niektórzy pracodawcy popełnią błąd.

Osoby zajmujące kierownicze stanowiska nie mają co do zasady prawa do wynagrodzenia i dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Zgodnie z art. 1514 § 1 Kodeksu pracy pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują, w razie konieczności, pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych. Wydawałoby się z pozoru jednoznaczne brzmienie przywołanego przepisu rodzi jednak w praktyce dość poważne komplikacje.