Zmiany w kodeksie pracy uchwalone przez Sejm w dniu 13.06.2013 r. mają na celu uelastycznienie rozliczenia czasu pracy. Jedną z nowości legislacyjnych jest uregulowanie w kodeksie pracy finansowych konsekwencji nierównomiernego rozłożenia czasu pracy w okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 140 kodeksu pracy, w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy może być stosowany system zadaniowego czasu pracy. Pracodawca w porozumieniu z pracownikiem ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając normy czasu pracy czyli 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy.

Art. 139 kodeksu pracy dopuszcza stosowanie systemu przerywanego czasu pracy według z góry ustalonego rozkładu przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin. Na czym polega i kto może stosować taki system czasu pracy? Jakie zmiany proponuje w tym zakresie ustawodawca?

Osoby niepełnosprawne to kategoria pracowników podlegających szczególnej, dodatkowej ochronie. Jednym z jej najistotniejszych elementów jest limitowany czas pracy. W dniu 13 czerwca 2013 r. Trybunał Konstytucyjny wypowiedział się na temat art. 15 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych po zmianach, które weszły w życie od 01.01.2012 r.

Uregulowanie w zakładzie zagadnień związanych z odpracowywaniem zwolnień prywatnych jest niewątpliwie problemem dla wielu pracodawców. Kwestie te podlegają często wprowadzeniu do treści regulaminu pracy. Jest to oczywiście dopuszczalne, jednak regulacja tego zagadnienia nie może być sprzeczna z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa.

Przepisy prawa pracy nie określają długości okresu, który powinny obejmować dane gromadzone w ewidencji czasu pracy, zaś przyjęcie określonej metody ewidencjonowania czasu pracy wynika zazwyczaj z potrzeb praktyki kadrowej konkretnego pracodawcy. W praktyce można spotkać zarówno karty ewidencji czasu pracy obejmujące okresy miesięczne, jak i karty sporządzane na kwartał czy cały rok kalendarzowy.

Mam wątpliwość związaną z rozliczeniem czasu pracy naszych pracowników, którzy są zatrudnieni w równoważnym systemie czasu pracy. Otóż sporadycznie zdarza się taka sytuacja, że pracownik, który pracuje jednego dnia od godziny 10.00 do 17.00, następnego dnia rozpoczyna pracę według harmonogramu o godzinie 9.00. Program kadrowy rozliczający czas pracy w naszym przedsiębiorstwie zawsze interpretował taką sytuację jako dobową nadgodzinę (z 50% dodatkiem). Wydaje mi się, że postępujemy w tej sytuacji nieprawidłowo.

Aktualnie sejm pracuje nad zmianami w Kodeksie pracy, które mają uelastycznić przepisy traktujące o czasie pracy w stosunku do dotychczasowych rozwiązań prawnych. Jednym z pomysłów na nadanie przepisom prawa bardziej przyjaznego wymiaru jest poszerzenie zakresu zastosowania w praktyce przerywanego systemu czasu pracy.

Czas szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy zawsze podlega wliczeniu do czasu pracy. Niestety o tej zasadzie zapomina bardzo wielu pracodawców.

Pracownicy mojej zakładu sporadycznie udają się w podróż służbową. Dotychczas takie zdarzenie w ewidencji czasu pracy odnotowywałam jako „delegacja”. Podczas ostatniej kontroli inspektora pracy zarzucono mi, iż taka praktyka jest nieprawidłowa, a ja naruszam obowiązek ewidencjonowania czasu pracy. Przecież nie mam możliwości ustalenia ile godzin pracownik przepracował w trakcie podroży. Czy ma więc przyjmować, że cały czas podroży pracownika był jego pracą?