Ustawa o redukcji niektórych obowiązków dla obywateli i przedsiębiorców wprowadza wiele zmian, które jak wskazuje sam tytuł ustawy, mają ułatwić m.in. prowadzenie działalności gospodarczej. Jedną ze zmian, która wzbudziła duże zainteresowanie, jest odroczenie terminu udzielenia pracownikowi zaległego urlopu wypoczynkowe.

W świetle brzmienia art. 163 § 1 Kodeksu pracy urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów, przy czym plan urlopów nie obejmuje części urlopu udzielanego pracownikowi zgodnie z art. 1672 Kodeksu pracy. Biorąc pod uwagę powyższe plan urlopów powinien zawierać informację o planowanym terminie wykorzystania przez pracownika 18 lub 22 dni urlopu wypoczynkowego (chyba że pracownik jest uprawniony do dodatkowego urlopu wypoczynkowego). Czasem jednak sporządzenie planu urlopów wypoczynkowych na cały rok kalendarzowy jest kłopotliwe i niewygodne zarówno dla pracownika, jak i pracodawcy.

Problem nasz dotyczy zaokrąglania w górę wymiaru urlopu wypoczynkowego pracownika w pierwszym roku jego pracy zawodowej. Dotychczas zawsze w tej sytuacji dokonywaliśmy zaokrąglenia w górę i tak pracownik w pierwszym roku pracy po przepracowaniu miesiąca nabywał prawo do 2 dni urlopu. Postępowaliśmy w ten sposób, ponieważ było nam łatwiej ustalać uprawnienia pracownicze, a wydawało nam się, że pracownika również w ten sposób nie krzywdzimy. Tymczasem podczas ostatniej kontroli PIP prawidłowość naszego postępowania została zakwestionowana.

19 sierpnia br. sejm przyjął ustawę o redukcji niektórych obowiązków dla obywateli i przedsiębiorców. Ustawa jest projektem rządowym, który zmierza do zniesienia niektórych obowiązków informacyjnych lub zmniejszeniu częstotliwości lub kosztów ich wykonywania i zniesienia wybranych barier gospodarczych.

Z zasady urlop powinien być udzielony w terminie określonym w planie urlopów bądź też, jeśli pracodawca nie tworzy planu urlopów, w terminie określonym w porozumieniu zawieranym pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. Kodeks pracy wprowadza jednak od wskazanej reguły pewne odstępstwa.

Pracodawcy mają spore problemy z rozliczaniem sytuacji polegających na udzielaniu pracownikom (na ich żądanie) zwolnień z części dnia pracy w celu załatwienia ważnych spraw osobistych. Problemy i wątpliwości wynikają przede wszystkim z bardzo rygorystycznego, trochę oderwanego od potrzeb praktyki, postrzegania tego typu sytuacji przez organy kontroli, które w bardzo wielu sytuacjach kwestionują praktykę polegającą na udzieleniu pracownikom zwolnienia w zamian za jego odpracowanie. Stąd też w praktyce można spotkać się z jeszcze dziwniejszą sytuacją polegającą na „zdejmowaniu” czasu zwolnienia prywatnego pracownika z należnego mu urlopu wypoczynkowego.

Reguły ustalania urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym są dość dobrze znane pracodawcom. W nietypowych sytuacjach o pomyłkę jednak nie jest trudno. Do takich sytuacji należy identyfikacja uprawnień urlopowych pracownika, który podejmuje zatrudnienie na przełomie lat kalendarzowych.

Wczoraj otrzymaliśmy informację o planowanej kontroli PIP w naszym zakładzie, która dotyczyć będzie urlopów wypoczynkowych. Zasadniczo nie mamy zaległości urlopowych, jednak dość powszechnie nasi pracownicy wykorzystają urlopy podzielone na części, przy których nie spełniona zostaje zasada 2 tygodniowego urlopu. Co może nas spotkać w tej sytuacji podczas kontroli PIP?

Czasy, w których żyjemy, zmieniają praktykę stosowania niektórych przepisów prawa. Przykładem takiej sytuacji jest podejście pracowników do kwestii podziału urlopu wypoczynkowego na części. Coraz częściej można bowiem spotkać pracowników, którzy są zainteresowani wyłącznie krótkimi np. tygodniowymi urlopami wypoczynkowymi. Czy pracodawca może im tego zabronić? Przecież chcącemu nie dzieje się krzywda.