Zatrudnienie niepełnowymiarowe jest zaliczane do tzw. elastycznych form zatrudnienia. Wynika to przede wszystkim z dużej łatwości w powierzaniu pracownikowi pracy w wymiarze wyższym niż umówiony w okresie zwiększonego zapotrzebowania na pracę. Poza tym przy zatrudnieniu niepełnowymiarowym łatwiej jest zachować dość sztywne normy ochronne wynikające z przepisów traktujących o czasie pracy.

Teoretycznie dodatek za pracę w porze nocnej jest dość prostym konstrukcyjnie świadczeniem ze stosunku pracy. Powszechność tego świadczenia powoduje jednak występowanie licznych błędów związanych z jego naliczeniem.

Wejście w życie ustawy z dnia 1 lipca 2009r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców wprowadziło nową jakość do naszego porządku prawnego. Po raz pierwszy uregulowano bowiem w akcie rangi ustawy możliwość stosowania ruchomego czasu pracy, polegającego na tym, że rozkład czasu pracy pracownika ustalany przez przedsiębiorcę może przewidywać różne godziny rozpoczynania i kończenia pracy. W takim przypadku ponowne wykonywanie pracy przez pracownika w tej samej dobie pracowniczej nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.

Niektóre obowiązki pracodawcy są czytelne i wyraźne, gdy rozważamy je w kontekście brzmienia przepisów Kodeksu pracy. Ale ich postrzeganie nie jest już tak proste, gdy zastanowimy się nad nimi w kontekście szczególnego aktu prawnego, który określa prawa i obowiązki określonej grupy pracowników. Niewątpliwe aktem prawnym, który rodzie szereg takich wątpliwości, jest ustawa z dnia 21.11.2008 r. o pracownikach samorządowych.