1 stycznia 2012 r. weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, która zmieniła zasady ustalania normy czasu pracy pracowników o umiarkowanym bądź znacznym stopniu niepełnosprawności. Stosowanie obniżonej normy czasu pracy po zmianach jest uzależnione od uzyskania przez pracownika orzeczenia lekarskiego stwierdzającego celowość stosowania wobec niego obniżonej normy czasu pracy.

Art. 15 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych od 1 stycznia 2012 r. stanowi, iż czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego, umiarkowanego jak i lekkiego stopnia niepełnosprawności wynosi 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Dotychczas taka norma czasu pracy stosowana była wyłącznie do pracowników o lekkim stopniu niepełnosprawności.

Po 1 stycznia 2012 r. ze skróconej normy czasu pracy (tzn. 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo) będzie mógł korzystać wyłącznie pracownik o umiarkowanym bądź znacznym stopniu niepełnosprawności, który przedstawi pracodawcy zaświadczenie o celowości stosowania skróconej normy czasu pracy. Do wydania takiego zaświadczenia jest uprawniony lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad osobą niepełnosprawną. Przy takiej konstrukcji przepisu zasadą jest zatem orzekanie w tej sprawie przez lekarza medycyny pracy. W konsekwencji pracownik, który chce skorzystać z obniżonej normy czasu pracy, powinien wystąpić z odpowiednim wnioskiem do pracodawcy, aby pracodawca skierował go do lekarza medycyny pracy celem przeprowadzenia badań koniecznych do uzyskania zaświadczenia.

Oprócz lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracowników do wystawiania zaświadczenia o celowości stosowania obniżonej normy czasy pracy uprawniony jest także lekarze sprawujący opiekę nad osobą o znacznym bądź umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Jest to jednak dopuszczalne tylko w sytuacji gdy brak jest lekarza medycyny pracy. Pracodawca zatem będzie zmuszony respektować zaświadczenie wydane przez lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracowników jak i przez lekarza sprawującego opiekę nad osobą niepełnosprawną, ale pod warunkiem, że wydane ono została w sytuacji, gdy w konkretnym zakładzie nie zawarto umowy z lekarzem medycyny pracy, której przedmiotem jest m.in. wykonywanie profilaktycznych badań lekarskich.

Zobacz szkolenie:

• Kompendium zmian w Prawie Pracy 2012