Zgodnie z art. 10 ust. 7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2006r., Nr 97, poz. 674 ze zm.) w przypadku zaistnienia potrzeby wynikającej z organizacji nauczania lub zastępstwa nieobecnego nauczyciela, w tym w trakcie roku szkolnego, z osobą rozpoczynającą pracę w szkole, z nauczycielem kontraktowym lub z nauczycielami, mianowanym i dyplomowanym, stosunek pracy nawiązuje się na podstawie umowy o pracę na czas określony. Przepis ten zakłada więc wyjątkową sytuację dopuszczającą, tylko przy spełnieniu ustawowych przesłanek, zawarcie z nauczycielem umowy o pracę na czas określony.

W uchwale z dnia 4 października 2013 r. (sygn. akt I PZP 3/13) Sąd Najwyższy stwierdził, że w wypadku zawarcia z nauczycielem kontraktowym umowy o pracę na czas określony przy braku ustawowych przesłanek z art. 10 ust. 7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.), po wręczeniu nauczycielowi świadectwa pracy oraz odmowie dopuszczenia go do pracy wskutek błędnego uznania przez pracodawcę, że umowa o pracę rozwiązała się z upływem czasu, na jaki była zawarta, nauczyciel może żądać ustalenia istnienia stosunku pracy (art. 189 k.p.c.). Potwierdził tym samym, że zawarcie z nauczycielem umowy o pracę na czas określony jest wyjątkiem, dopuszczalnym jedynie przy spełnieniu przesłanek określonych w art. 10 ust. 7 Karty Nauczyciela. Tylko przy istnieniu tych przesłanek ustawowych można uznać, że stosunek pracy skończy się upływem czasu, na który umowa została zawarta. Jeżeli pracodawca naruszy przepisy i podpisze z nauczycielem umowę o pracę na czas określony pomimo braku istnienia przesłanek wynikających z przywołanego przepisu, a następnie po ustaniu takiej umowy z upływem czasu, na jaki została zawarta, wyda świadectwo pracy, nauczyciel może dochodzić ustalenia istnienia stosunku pracy w oparciu o art. 189 k.p.c.