W treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Z powyższego unormowania wynika, iż określony w tym przepisie limit w kwocie 380 zł jest jeden i dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych w danym roku zarówno z zakładowych funduszy świadczeń socjalnych, jak i funduszy związków zawodowych, niezależnie od tego w ilu zakładach dany pracownik jest zatrudniony i od ilu uprawnionych podmiotów otrzymuje tego rodzaju świadczenia. Podkreślić jednak należy, iż ustawodawca nie nałożył na płatnika wypłacającego powyższe świadczenia obowiązku monitorowania, czy pracownik w roku podatkowym miał już postawione do dyspozycji świadczenia finansowane z powyższych źródeł przez innego świadczeniodawcę. Z uwagi na powyższe płatnik jest zobowiązany doliczyć do przychodów ze stosunku pracy i opodatkować jedynie świadczenia stawiane do dyspozycji pracownika ponad kwotę 380,00 zł.