Wynikają one z ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 1 tej ustawy zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym nie może przekraczać 21 dni kalendarzowych, nie częściej niż raz w roku.

Do uczestnictwa w takim turnusie osoba niepełnosprawna musi być kierowana na wniosek lekarza, pod którego opieką ta osoba się znajduje.

Wynagrodzenie za czas takiego zwolnienia od pracy oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. Podstawą jego wypłaty jest dokument potwierdzający pobyt na turnusie, wystawiony przez organizatora turnusu, który musi zostać przedstawiony pracodawcy.

Łączny wymiar dodatkowego urlopu i zwolnienia na czas uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym dla osoby niepełnosprawnej nie może przekroczyć 21 dni roboczych w roku kalendarzowym. Wobec tego, w razie korzystania w danym roku z dodatkowego urlopu wypoczynkowego, pracodawca, ustalając wymiar zwolnienia na turnus, udzielonego w tym samym roku kalendarzowym, powinien wziąć pod uwagę wymiar wykorzystanego wcześniej dodatkowego urlopu. Jeżeli natomiast pracownik w pierwszej kolejności wykorzysta zwolnienie na turnus, to z dodatkowego urlopu może skorzystać jedynie w pozostałym zakresie, tj. dopełnienia do 21 dni.

Istotne jest, że pracodawca nie może wymagać, aby pracownik uczestniczył w turnusie rehabilitacyjnym w trakcie urlopu wypoczynkowego. Tego rodzaju uprawnienie jest niezależne od przysługującego pracownikowi prawa do urlopu wypoczynkowego.

Warto zwrócić uwagę, że pracownik niepełnosprawny powinien przedstawić swojemu pracodawcy skierowanie na turnus rehabilitacyjny z takim wyprzedzeniem, aby umożliwić mu zorganizowanie normalnego toku pracy.