Zmiany wynikające z przepisów powołanej wyżej ustawy mają zastosowanie do osób niebędących pracownikami, tj.:

• osób prowadzących pozarolniczą działalność,
• osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność,
  
• duchownych,
  
• osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, deklarujących kwotę stanowiącą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe,
  
• osób współpracujących z osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia.

W przypadku wskazanych powyżej ubezpieczonych podlegających nieprzerwanie ubezpieczeniu chorobowemu przez okres krótszy niż 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, dla których podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe stanowi kwota zadeklarowana, a niezdolność do pracy powstała po upływie pełnego kalendarzowego miesiąca ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku stanowi suma:

1. przeciętnej miesięcznej najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71%, za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia, z których przychód podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku, oraz
2. kwoty stanowiącej iloczyn jednej dwunastej przeciętnej kwoty zadeklarowanej jako podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, w części przewyższającej najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71%, za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia, z których przychód podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku, oraz liczby tych miesięcy.

Kwota, o której mowa w pkt 2, jest obliczana następująco:

1. sumę kwot zadeklarowanych jako podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia, z których przychód podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku w części przewyższającej najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tej podstawy (tzw. „nadwyżek”), dzieli się przez liczbę tych miesięcy – jest to przeciętna kwota nadwyżek,
2. przeciętną kwotę nadwyżek, obliczoną zgodnie z pkt 1, dzieli się przez 12,
3. jedną dwunastą przeciętnej kwoty nadwyżek, tj. kwotę uzyskaną w pkt 2, mnoży się przez liczbę pełnych miesięcy kalendarzowych aktualnego ubezpieczenia, z których przychód podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku.

Przy obliczaniu przeciętnej miesięcznej najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, o której mowa w pkt 1, oraz kwot przewyższających najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za miesiące, z których przychód podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku (nadwyżek), o których mowa w pkt 2, przyjmuje się najniższą podstawę wymiaru składek  przewidzianą przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych dla kodu tytułu ubezpieczenia z okresu, z którego podstawa wymiaru zasiłku jest ustalana.