Odpowiedź:

W wyniku nowelizacji Kodeksu pracy dokonanej ustawą z dnia 25 czerwca 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1220), zwanej dalej ustawą nowelizującą, zmianie uległy limity w zawieraniu umów na czas określony. Zgodnie z art. 25¹ § 1 k.p., w brzmieniu obowiązującym od 22 lutego 2016 roku, okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Ustawodawca wprowadził zatem dwa limity w zawieraniu  umów o pracę na czas określony: czasowy – 33 miesięcy oraz liczby umów – 3 umowy.  Limity biegną równolegle. Wyczerpanie jednego z nich skutkuje przekształceniem umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony.

Zgodnie z art. 14 ust 4 ustawy nowelizującej do umów o pracę na czas określony, trwających w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się art. 25¹ ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednakże do okresu zatrudnienia, o którym mowa w tym przepisie, wlicza się okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony przypadający od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, a trwająca w tym dniu umowa o pracę na czas określony jest uważana za pierwszą umowę w rozumieniu art. 25¹ ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą albo za drugą umowę w rozumieniu tego przepisu, jeżeli została zawarta jako druga umowa w rozumieniu art. 25¹ ustawy zmienianej w art. 1 w dotychczasowym brzmieniu.

Z cytowanego przepisu wynika, iż w stosunku do umów o pracę na czas określony trwających w dniu wejścia w życie nowelizacji limit 33-miesięcy liczmy od dnia 22 lutego 2016 roku. Nie uwzględniamy okresu zatrudnienia przed tą datą. Natomiast ustalając limit liczby umów należy mieć na względzie, którą umową w świetle dotychczasowych przepisów jest umowa trwająca w dniu wejścia w życie nowelizacji. Jeżeli w świetle dotychczasowych przepisów umowa trwająca w dniu 22 lutego 2016 roku, jest pierwszą lub drugą umową, pozostaje ona pod rządami nowych przepisów odpowiednio pierwszą lub drugą umową.

Mając na względzie powyższe uznać należy, iż mogą Państwo zawrzeć z pracownicą, po zakończeniu pobierania przez nią zasiłku macierzyńskiego, umowę o pracę na czas określony. Zawierając tą umowę należy mieć na względzie limity określone w art. 25¹ § 1 k.p. oraz przepisy  intertemporalne. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż trwająca w dniu 22 lutego 2016 roku umowa, w świetle dotychczasowych przepisów, była drugą umową o pracę. W związku z tym, z uwagi na dyspozycję art. 14 ust. 4 in fine ustawy nowelizującej, należy ją nadal traktować jako drugą umowę. Tym samym mogą Państwo zawrzeć z pracownicą jeszcze tylko jedną umowę na czas określony. Umowa ta może zostać zawarta maksymalnie na okres stanowiący różnicę pomiędzy maksymalnym łącznym czasem trwania umów na czas określny, tj. 33 miesięcy, a czasem trwania drugiej umowy o pracę na czas określony po dniu wejścia w życie nowelizacji, obejmującym okres pomiędzy 22 lutego 2016 roku a 31 marca 2016 roku.