Prawo do zasiłku macierzyńskiego przysługuje ubezpieczonej, która w trakcie podlegania ubezpieczeniu chorobowemu urodziła dziecko. Warunkiem bezwzględnym nabycia prawa do zasiłku macierzyńskiego przez matkę dziecka jest więc pozostawanie w tytule do ubezpieczenia chorobowego na dzień porodu. W szczególnych przypadkach zasiłek macierzyński zamiast matki dziecka wykorzystuje ubezpieczony ojciec dziecka. Jeśli matka dziecka umrze, prawo do tego zasiłku nabywa ojciec dziecka. Nie ma przy tym znaczenia, czy matka dziecka podlegała ubezpieczeniu chorobowemu, czy też nie. Ubezpieczony ojciec dziecka nabędzie prawo do zasiłku macierzyńskiego również w przypadku porzucenia dziecka przez matkę.

W przypadku matki nieubezpieczonej okres, za który przysługuje zasiłek macierzyński należy liczyć od dnia urodzenia dziecka. Jeżeli zaś matka dziecka była zgłoszona do ubezpieczenia chorobowego, ojcu dziecka zasiłek macierzyński będzie należny od dnia następnego po dniu śmierci matki lub porzucenia przez nią dziecka. Należy jednak pamiętać, że matce podlegającej ubezpieczeniu chorobowemu, która porzuciła dziecko zasiłek macierzyński przysługuje do dnia porzucenia dziecka, jednak nie krócej, niż po wykorzystaniu co najmniej 8 tygodni tego zasiłku.

Poza ubezpieczonym ojcem dziecka w wymienionych powyżej przypadkach prawo do zasiłku macierzyńskiego przysługuje również innemu ubezpieczonemu członkowi najbliższej rodziny, pod warunkiem, że przerwie prace lub inną działalność zarobkową w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem.

Podstawa prawna:

• art. 29 ust 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 372 ze zm.);
• ust. 122 i 130 komentarza do ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 372 ze zm.).