Tryb rozwiązania umowy na czas określony

Wskutek nowelizacji Kodeksu pracy dokonanej ustawą z dnia 25 czerwca 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1220), zwanej dalej ustawą nowelizującą, zmianie uległa m.in. treść art. 30 k.p. statuującego tryby rozwiązania umowy o pracę. Z przepisu został wykreślony ust. 1 punkt 5 przewidujący możliwość rozwiązania umowy o pracę z dniem ukończenia pracy, dla której wykonania została zawarta. Przedmiotowa zmiana związana była z likwidacją, jako odrębnego rodzaju umowy o pracę, umowy na czas wykonywania określonej pracy. Umowa ta ulegała bowiem rozwiązaniu z dniem zakończeniem pracy, dla której wykonania została zawarta.

W chwili obecnej umowa o pracę na czas określony, ulega rozwiązaniu:

1. na mocy porozumienia stron;
2. poprzez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem);
3. poprzez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia);
4. z upływem czasu, na który była zawarta.

Każdą umowę na czas określony można wypowiedzieć

Do najistotniejszych zmian dokonanych ustawą nowelizującą należy wykreślenie z Kodeksu pracy art. 33 k.p. określającego przesłanki dopuszczalności wypowiedzenia umowy na czas określony. Przepis stanowił, iż przy zawieraniu umowy o pracę na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, strony mogą przewidzieć dopuszczalność wcześniejszego rozwiązania tej umowy za dwutygodniowym wypowiedzeniem.

W chwili obecnej wszystkie umowy na czas określony zawarte w nowym stanie prawnym są wypowiadalne. Ustawodawca nie uzależnia możliwości wypowiedzenia tych umów od spełnienia dodatkowych warunków.

Okres wypowiedzenia umowy na czas określony

Dotychczas, jeżeli umowa na czas określony była wypowiadalna, okres jej wypowiedzenia wynosił 2 tygodnie i był niezależny od czasu, na jaki była zawarta. Rozwiązanie to było mocno krytykowane, zwłaszcza w kontekście długoletnich umów o pracę na czas określony.

Zgodnie z art. 36 § 1 k.p., w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i umowy o pracę zawartej na czas określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi:

1. 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy;
2. 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy;
3. 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

W obowiązującym aktualnie stanie prawnym długość okresu wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony została zrównana z długością okresu wypowiedzenia umowy na czas nieokreślony oraz uzależniona od pracowniczego stażu pracy.

Sposób liczenia stażu pracy, od którego zależy okres wypowiedzenia w okresie przejściowym

Stosownie do dyspozycji art. 16 ustawy nowelizującej, przy ustalaniu długości okresu wypowiedzenia umów o pracę na czas określony, trwających w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, których wypowiedzenie następuje począwszy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, nie uwzględnia się okresów zatrudnienia u danego pracodawcy, przypadających przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Z dyspozycji cytowanego przepisu wynikają dwie zasady, które mają kluczowe znaczenie dla ustalania pracowniczego stażu pracy w okresie przejściowym. Po pierwsze, w celu ustalenia stażu pracy, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia umowy na czas określonych trwającej w dniu wejścia w życie nowelizacji, nie uwzględniamy stażu pracy sprzed dnia wejścia w życie nowelizacji. Po drugie, ustalając staż pracy, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia umowy na czas określony, która nie trwała w dniu wejścia w życie nowelizacji, uwzględniamy cały okres zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy, tj. zarówno przed, jak i po 22 lutego 2016 roku.

Nie ma obowiązku wskazywania przyczyny wypowiedzenia umowy na czas określony

Pracodawca nadal nie jest obowiązany do wskazywania przyczyny wypowiedzenia umowy na czas określony. Obowiązek taki ciąży na pracodawcy jedynie w przypadku rozwiązywania za wypowiedzeniem umowy na czas nieokreślony. Zgodnie bowiem z art. 30 § 4 k.p. w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.