Przepisy kodeksu pracy (dalej: KP) wyznaczają jedynie terminy okresów wypowiedzenia, czyli wskazują w jaki dzień przypada ostatni dzień wypowiedzenia. Zgodnie z art. 30 § 2¹ KP, okres wypowiedzenia umowy o pracę obejmujący tydzień lub miesiąc albo ich wielokrotność kończy się odpowiednio w sobotę lub w ostatnim dniu miesiąca.

Szerzej zob.: „Okresy wypowiedzenia są elastyczne”

W kodeksie pracy brak jest natomiast przepisów, które wskazywałyby, od kiedy okres wypowiedzenia zaczyna biec. W związku z tym, odpowiednie zastosowanie w tym zakresie znajdują przepisy kodeksu cywilnego (dalej: KC) o oświadczeniach woli.

Wypowiedzenie umowy o pracę jest niczym innym jak oświadczeniem woli. Dlatego też należy przyjąć, że wypowiedzenie uznaje się za skutecznie złożone z chwilą, gdy doszło do adresata w taki sposób, że mógł się on zapoznać z jego treścią (art. 61 § 1 zd. 1 KC w zw. z art. 300 KP). Nie ma przy tym znaczenia, czy adresat przedmiotowego oświadczenia woli zapoznał się z treścią wypowiedzenia. Dla skutecznego rozpoczęcia biegu okresu wypowiedzenia wystarczy jedynie stworzenie realnej możliwości zapoznania się z jego treścią przez adresata (por. wyrok SN z 16.03.1995 r., I PRN 2/95, OSNP 1995/18/229).

W przypadku wypowiedzenia umowy o pracę wysłanego listem tradycyjnym okres wypowiedzenia zaczyna biec od chwili jego otrzymania przez drugą stronę stosunku pracy.

W przypadku przedstawionym w zapytaniu okres wypowiedzenia rozpocznie się zatem od momentu dostarczenia listu poleconego zawierającego wypowiedzenie złożone przez pracownika. Na równi ze skutecznym złożeniem wypowiedzenia traktowana będzie sytuacja, gdy omawiana przesyłka dotrze do pracodawcy lecz ten odmówi jej przyjęcia (por. wyrok SN z 13.12.1996 r., I PKN 41/96, OSNP 1997/15/268) bądź z własnej woli nie podejmie z poczty awizowanej przesyłki w wyznaczonym terminie (por. wyrok SN z 11.12.1996 r., I PKN 36/96, OSNP 1997/14/251).