Po uchyleniu tego przepisu, umowy o pracę zawierane na czas określony podlegają wypowiedzeniu na tych samych zasadach co umowy o pracę na czas nieokreślony, czyli według reguł przewidzianych w art. 36 KP. Oznacza to m.in., że długość okresu wypowiedzenia tych umów o pracę uzależniona jest od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy (tzw. stażu zakładowego) i wynosi odpowiednio:

1. 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy;
2. 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy;
3. 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

Na poczet stażu zakładowego wliczane są wszystkie okresy zatrudnienia u danego pracodawcy, również te przypadające przed wejściem w życie przepisów noweli. Przy czym, w odniesieniu do umów o pracę na czas określony trwających w dniu 22.02.2016 r. przewidziano wyjątek w tym zakresie. A mianowicie na poczet stażu zakładowego, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia tych umów wlicza się jedynie okres przypadający od 22.02.2016 r. (zob. art. 16 noweli). Umowy o pracę na czas określony, które trwały w dniu 22.02.2016 r. mogą zostać wypowiedziane pod warunkiem, że w swej treści zawierają klauzulę wypowiedzenia.

Przed zmianą przepisów długość okresu wypowiedzenia była wartością stałą i wynosiła 2 tygodnie. Po zmianie przepisów okres wypowiedzenia tego typu umów będzie wydłużał się proporcjonalnie do długości okresu zatrudnienia u danego pracodawcy. Fakt ten pociąga za sobą konieczność aktualizacji informacji o warunkach zatrudnienia, czyli tzw. informacji dodatkowej, o której mowa w art. 29 § 3 KP. Informacja dodatkowa jest dokumentem określającym m.in. długość okresu wypowiedzenia umowy o pracę obowiązującej danego pracownika (art. 29 § 3 pkt 4 KP). Pracodawca jest zobligowany przekazać ją pracownikowi w formie pisemnej nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę.

Ponadto, w myśl art. 29 § 3² KP, pracodawca jest zobowiązany do poinformowania pracownika na piśmie o każdej zmianie jego warunków zatrudnienia ujętych w informacji dodatkowej, m.in. w zakresie długości okresu wypowiedzenia. Informację tę należy przekazać pracownikowi niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 1 miesiąca od dnia wejścia w życie tych zmian, a w przypadku gdy rozwiązanie umowy o pracę miałoby nastąpić przed upływem tego terminu - nie później niż do dnia rozwiązania umowy.

Długość okresu wypowiedzenia umów o pracę na czas określony, które trwały w dniu wejścia w życie przepisów noweli, do dnia 21.08.2016 r. będzie wynosiła 2 tygodnie, a następnie w okresie od 22.08.2016 r. do 21.02.2019 r. będzie wynosiła 1 miesiąc, aż wreszcie od 22.02.2019 r. wyniesie 3 miesiące (dotyczy przypadków określonych w art. 25¹ § 4 KP).   

Informacja dodatkowa dotycząca tych umów powinna zatem zostać zaktualizowana niezwłocznie po każdej zmianie długości okresu wypowiedzenia, nie później jednak niż do 1 miesiąca od tej zmiany. Wygodniejszym rozwiązaniem jest sporządzenie uniwersalnej informacji dodatkowej, obejmującej wszystkie okresy wypowiedzenia („na przyszłość”) w zależności od sukcesywnie wydłużającego się stażu zakładowego.

Przekazanie informacji dodatkowej oraz poinformowanie o zmianie ujętych w niej warunków zatrudnienia może nastąpić również przez pisemne wskazanie odpowiednich przepisów prawa pracy. W przypadku określonym w zapytaniu należałoby w tym kontekście przywołać art. 36 § 1 KP wraz z art. 16 noweli.