
Zasady rozwiązywania stosunku pracy ze względu na przyczyny niedotyczące pracowników określa ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, zwana dalej ustawą o zwolnieniach zbiorowych. Ma ona zastosowanie w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, a także na mocy porozumienia stron (art. 1 ust. 1 ustawy o zwolnieniach zbiorowych, art. 10 ust. 1 ustawy o zwolnieniach zbiorowych). Tym samym przepisów ustawy o zwolnieniach zbiorowych nie stosuje się do pracodawców zatrudniających mniej niż 20 pracowników.
Pracownikom, z którymi stosunek pracy został rozwiązany w trybie określonym ustawą o zwolnieniach zbiorowych, na podstawie art. 8 tej ustawy przysługuje prawo do odprawy pieniężnej. Oprócz regulacji zawartej w art. 8 ustawy o zwolnieniach zbiorowych żaden inny przepis prawa nie przewiduje możliwości wypłaty odprawy pracownikowi, z którym rozwiązano stosunek pracy ze względu na przyczyny niedotyczące pracowników.
Tym samym obowiązek wypłaty odprawy pracownikom, z którymi rozwiązanie stosunku pracy nastąpi z powodu likwidacji stanowiska pracy, spoczywa wyłącznie na pracodawcy, który zatrudnia co najmniej 20 pracowników.