Przedstawiciele pierwszej opcji zwracają uwagę na kategoryczność sformułowania zawartego w art. 104 § 2 kodeksu pracy, zgodnie z którym, w sytuacji, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 20 pracowników - regulaminu pracy „nie wprowadza się”. W ich przekonaniu, zwrot ten oznacza, że pracodawcy „nie mogą” wprowadzać regulaminu pracy dopóki poziom  zatrudnienia w ich przedsiębiorstwie nie przekroczy 20 pracowników. Natomiast w przypadku, gdy regulamin pracy został utworzony z racji zatrudnienia wymaganej liczby pracowników, która w późniejszym czasie spadła poniżej 20 - regulamin pracy staje się aktem nieobowiązującym i jako taki powinien zostać uchylony.  

Zwolennicy opcji przeciwnej stoją natomiast na stanowisku, że sformułowania „nie wprowadza się” nie należy utożsamiać z zakazem. Tym samym, wprowadzenie regulaminu pracy przez pracodawców zatrudniających poniżej 20 pracowników jest fakultatywne. W konsekwencji, spadek liczby zatrudnionych pracowników poniżej 20 nie powoduje automatycznej utraty mocy regulaminu pracy, czy też konieczności jego uchylenia. W aktualny stanie prawnym brak jest bowiem przepisu, który wiązałyby tego typu skutek prawny z faktem zmniejszenia poziomu zatrudnienia poniżej 20 pracowników.

Drugie z przedstawionych stanowisk wydaje się być poglądem, który aktualnie dominuje w doktrynie prawa pracy. Podobne stanowisko w tym zakresie zajmuje również Główny Inspektorat Pracy (zob. pismo z dnia 20.05.2009 r., znak: GPP-152-4560-31/09/PE/RP, Rzeczpospolita DF 2009/125/3).