Celem ustawy jest realizacja orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. (sygn. akt K 2/12), stwierdzającego niezgodność art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726, ze zm.) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440), dodanym przez art.

6 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed dniem 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy.

Zgodnie z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury. Obowiązywanie tego przepisu – wymagającego rozwiązania stosunku pracy w celu zrealizowania prawa do emerytury, także w stosunku do osób, które przed wejściem w życie art. 103 a (1 stycznia 2011 r.) nabyły prawa do pobierania emerytury, bez konieczności rozwiązywania stosunku pracy - spowodowało wstrzymanie wypłaty świadczeń od dnia 1 października 2011 r. do dnia opublikowania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (K 2/12).

Ustawa z dnia 13 grudnia 2013 r. ma na celu umożliwienie wypłacenia zawieszonych i zaległych świadczeń w stosunku do wszystkich osób, których dotknęły skutki niekonstytucyjności art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, za okres sprzed wydania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r.