Na wynagrodzenie pracownika składa się wynagrodzenie zasadnicze oraz różnego rodzaju dodatki do wynagrodzenia. Obowiązkowym składnikiem wynagrodzenia jest wynagrodzenie zasadnicze. Przysługuje ono za pracę wykonaną. Wynagrodzenie zasadnicze może zostać ustalone w postaci np. stawki miesięcznej, godzinowej czy akordowej.

Dodatkowe składniki wynagrodzenia mogą przybrać postać dodatków, premii lub nagród. Część z nich ma swoje źródła w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, np. dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych w art. 151¹ kodeksu pracy czy dodatek za pracę w porze nocnej w art. 151⁸ kodeksu pracy. W przypadku zaistnienia ustawowo określonych przesłanek na pracodawcy ciąży obowiązek ich wypłacenia. Dodatkowe składniki wynagrodzenia mogą mieć swoje źródło także w aktach wewnątrzzakładowych, np. w regulaminie wynagradzania. Pracodawca może rzeczone składniki wynagrodzenia ukształtować dowolnie. Jednakże nie mogą one naruszać powszechnie obowiązujących przepisów prawa pracy.

Do składników nieobowiązkowych należy premia za brak absencji chorobowej, zwana również premią za niechorowanie. Wskazana powyżej premia ma na celu wynagrodzenie pracowników, którzy przepracowali efektywnie pełen wymiar czasu pracy, bez wystąpienia niezdolności do pracy spowodowanej chorobą.

Pracodawca winien określić w regulaminie zasady przyznawania premii za brak absencji chorobowej. Może ona zostać ukształtowana jako dodatkowy składnik wynagrodzenia, który przysługuje pracownikom, którzy w ogóle nie korzystali ze zwolnień lekarskich. Może ona także stanowić składnik wynagrodzenia, którego wysokość maleje w miarę występowania niezdolności do pracy spowodowanej chorobą.