Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (j.t.: Dz. U. z 2016 r., poz. 372) ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego - jeżeli jest ubezpieczony dobrowolnie.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 przywołanej ustawy do okresów ubezpieczenia chorobowego wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego. Dla celów ustalania prawa do świadczeń pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa oraz podstawy wymiaru tych świadczeń okres pobierania zasiłku macierzyńskiego nie powinien być traktowany jako przerwa w podleganiu ubezpieczeniu chorobowemu dla ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt. 2, 4, 5, 8 i 10 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121 ze zm.), tj. osób wykonujących pracę nakładczą, pracę na podstawie umowy zlecenia, osób prowadzących pozarolniczą działalność oraz osób z nimi współpracujących, wykonujących odpłatnie pracę, na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania i duchownych. Zasada ta nie ma zastosowania wówczas, gdy w trakcie pobierania zasiłku macierzyńskiego następuje likwidacja bądź zawieszenie działalności gospodarczej. W takim przypadku ubezpieczenie chorobowe ustaje z ostatnim dniem prowadzenia działalności.