Jeżeli niezdolność do pracy z powodu choroby przypada na przełomie roku kalendarzowego, wypłatę wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy i zasiłku ustala się w zależności od tego, jakie świadczenie przysługuje ubezpieczonemu 31 grudnia danego roku.

Jeżeli w dniu 31 grudnia danego roku ubezpieczony (pracownik) ma prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy (art. 92 Kodeksu pracy) i od 1 stycznia następnego roku pozostaje nadal niezdolny do pracy z powodu choroby, wówczas od 1 stycznia przysługuje mu prawo do tego wynagrodzenia w wymiarze 33 dni (14 dni dla osób, które ukończyły 50 rok życia), który ponownie należy liczyć od 1 stycznia.

Jeżeli w dniu 31 grudnia danego roku pracownik ma prawo do zasiłku z ubezpieczenia chorobowego i od 1 stycznia następnego roku nadal pozostaje niezdolny do pracy z powodu choroby, to od 1 stycznia w dalszym ciągu przysługuje mu zasiłek chorobowy za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy. Okres 33 dni (14 dni) w nowym roku kalendarzowym, za który pracownik będzie miał prawo do wypłaty wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, liczony będzie wyłącznie wtedy, gdy pracownik ponownie zachoruje po przerwie, nawet jednodniowej.