Prawo wspólnotowe o pracownikach tymczasowych

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/104/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie pracy tymczasowej jako „okres skierowania” definiuje okres, na który pracownik tymczasowy zostaje skierowany do przedsiębiorstwa użytkownika w celu wykonywania tymczasowo pracy pod nadzorem i kierownictwem tego przedsiębiorstwa.

Celem samej dyrektywy jest bowiem zapewnienie ochrony pracownikom tymczasowym oraz poprawa jakości pracy tymczasowej poprzez zagwarantowanie, że zasadę równego traktowania stosuje się do pracowników zatrudnianych przez agencje pracy tymczasowej oraz poprzez uznanie agencji pracy tymczasowej za pracodawcę.

Obecne polskie regulacje

Aktualnie obowiązujące przepisy ustawy z dnia 09.07.2003r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych limitują zatrudnienie tymczasowe w obrębie jednej agencji pracy tymczasowej. Zgodnie bowiem z obecnym art. 20 ustawy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy agencja pracy tymczasowej zatrudniająca pracownika tymczasowego może skierować tego pracownika do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy.

Jeżeli natomiast pracownik tymczasowy wykonuje w sposób ciągły na rzecz danego pracodawcy użytkownika pracę tymczasową obejmującą zadania, których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez tego pracodawcę użytkownika, okres wykonywania pracy tymczasowej nie może przekroczyć 36 miesięcy.

Po okresie wykonywania pracy tymczasowej na rzecz danego pracodawcy użytkownika pracownik tymczasowy może być ponownie skierowany do wykonywania pracy tymczasowej u tego pracodawcy użytkownika nie wcześniej niż po upływie 36 miesięcy.

Planowane zmiany w polskim prawie

W nowym brzmieniu art. 20 ustawodawca proponuje następujące rozwiązania:

• agencja pracy tymczasowej może skierować danego pracownika tymczasowego do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy;
• agencja pracy tymczasowej może skierować daną osobę do wykonywania pracy tymczasowej na podstawie umowy o pracę i umowy prawa cywilnego na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy;
• pracodawca użytkownik może korzystać z pracy tego samego pracownika tymczasowego przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy.

Podsumowując…

Niezwykle istotną zmianą jest więc proponowane wprowadzenie limitowanie tymczasowego zatrudnienia niezależnie od tego, przez ile agencji pracy tymczasowej był lub jest on kierowany do pracodawcy użytkownika. Oznacza to, iż takie okresy zatrudnienia będą ograniczane według kryterium samego pracownika tymczasowego a nie jego formalnego zatrudnienia.

Warto także dodać, iż zgodnie z art. 13 ust. 2 projektu bieg okresów obejmujących 36 kolejnych miesięcy, o których mowa w art. 20 ust. 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym omawianym projektem, rozpoczyna się od dnia wejścia w życie tejże ustawy.