Ustawodawca w art. 1 pkt 1 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę zdefiniował minimalną stawkę godzinową jako minimalną wysokość wynagrodzenia za każdą godzinę wykonania zlecenia lub świadczenia usług, przysługującą przyjmującemu zlecenie lub świadczącemu usługi. Przepis ten uzupełnia regulacja art. 1 pkt 1b lit b ustawy o minimalnym wynagrodzeniu, zgodnie z którym przyjmującym zlecenie lub świadczącym usługi jest osoba fizyczna niewykonująca działalności gospodarczej, która przyjmuje zlecenie lub świadczy usługi na podstawie umów, o których mowa w art. 734 i art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 i 585), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”, na rzecz przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.2) albo na rzecz innej jednostki organizacyjnej, w ramach prowadzonej przez te podmioty działalności.

O umowie zlecenia oraz umowie o świadczenie usług, do której na podstawie art. 750 k,c. zastosowanie mają przepisy o umowie zlecenia, wspomina również  art. 8a ust. 1 oraz art. 8 b ust. 1 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu dotyczące obowiązku zbierania informacji o czasie poświęconym na realizację zlecenia oraz usługi. Ze wskazanych przepisów jednoznacznie wynika, iż minimalna stawka godzinowa ma zastosowanie wyłącznie do umów zlecenia oraz umów o świadczenie usług, do których na podstawie art. 750 k.c. zastosowanie mają przepisy o umowie zlecenia.

Przepisów o minimalnej stawce godzinowej nie stosuje się natomiast do umów zlecenia oraz umów o świadczenie usług, do których na podstawie art.750 k.c. zastosowanie znajdują przepisy o zleceniu, wskazanych w art. 8 d ust. 1 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu. Należą do nich:

• umowy zlecenia oraz umowy o świadczenie usług, do których na mocy art. 750 k.c. zastosowanie mają przepisy o umowie zlecenia, jeżeli o miejscu i czasie wykonania zlecenia lub świadczenia usług decyduje przyjmujący zlecenie lub świadczący usługi i przysługuje mu wyłącznie wynagrodzenie prowizyjne;
• umów dotyczących usług opiekuńczych i bytowych realizowanych poprzez prowadzenie rodzinnego domu pomocy na podstawie art. 52 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 163,
  z póź. zm.);
• umów:

1. o pełnienie funkcji rodziny zastępczej zawodowej,
2. o utworzeniu rodziny zastępczej zawodowej lub rodzinnego domu dziecka,
3. w przedmiocie prowadzenia rodzinnego domu dziecka,
4. w przedmiocie pełnienia funkcji rodziny pomocowej,
5. w przedmiocie pełnienia funkcji dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego,
6. w przedmiocie pełnienia funkcji wychowawcy wyznaczonego do pomocy w kierowaniu placówką opiekuńczo-wychowawczą typu rodzinnego, w przypadku gdy w tej placówce nie ma zatrudnionego dyrektora

– jeżeli ze względu na charakter sprawowanej opieki usługi są świadczone nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 1 doba;

• umów dotyczących usług polegających na sprawowaniu opieki nad grupą osób lub osobami podczas wypoczynków lub wycieczek – jeżeli ze względu na charakter sprawowanej opieki usługi są świadczone nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 1 doba;
• umów dotyczących usług opieki domowej nad osobą niepełnosprawną, przewlekle chorą lub w podeszłym wieku, gdy w związku z ich wykonywaniem osoba świadcząca usługi zamieszkuje wspólnie z podopiecznym w jego mieszkaniu lub domu, a ze względu na charakter sprawowanej opieki usługi są świadczone jednej osobie lub wspólnie zamieszkującej rodzinie nieprzerwanie przez okres dłuższy niż jedna doba, z wyjątkiem przypadku świadczenia usług we wszelkich placówkach świadczących całodobowe usługi dla osób niepełnosprawnych, przewlekle chorych lub w podeszłym wieku.

Należy zauważyć, iż ustawodawca wyłączył z katalogu umów, do których zastosowanie mają przepisy o minimalnej stawce godzinowej, także umowy zawierane ze zleceniobiorcami lub usługobiorcami będącymi osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą, wpisaną do właściwego rejestru, zatrudniającymi pracowników lub zawierającymi umowy ze zleceniobiorcami. Stosownie bowiem do dyspozycji art. 1 pkt 1b lit. a ustawy o minimalnym wynagrodzeniu przyjmującym zlecenie lub świadczącym usługi, do których zastosowanie ma minimalna stawka godzinowa jest osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą zarejestrowaną w Rzeczypospolitej Polskiej albo w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub państwem Europejskiego Obszaru Gospodarczego, niezatrudniająca pracowników lub niezawierająca umów ze zleceniobiorcami.