Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zleceniobiorca podlegający ubezpieczeniu chorobowemu nabywa prawo do zasiłku chorobowego, jeżeli posiada co najmniej 90-dniowy okres nieprzerwanego ubezpieczenia.

Podstawę wymiaru zasiłku ustala się przyjmując przeciętny miesięczny przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe za pełne kalendarzowe miesiące tego ubezpieczenia, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe.

W sytuacji gdy we wskazanym powyżej okresie przychód ubezpieczonego uległ zmniejszeniu wskutek nie wykonywania pracy lub działalności w okresie pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego albo odbywania ćwiczeń wojskowych, to przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należy wyłączyć przychód za miesiące, w trakcie których ubezpieczony wykonywał pracę przez mniej niż połowę miesiąca, a następnie przyjąć przychód (bez uzupełniania) za miesiące, w których ubezpieczony wykonywał pracę przez co najmniej połowę miesiąca.

Wyłączenie przychodu za dany miesiąc z podstawy wymiaru zasiłku zleceniobiorcy jest możliwe tylko wówczas, gdy jego zmniejszenie nastąpiło na skutek pobierania świadczeń chorobowych lub odbywania ćwiczeń wojskowych. Jeśli przyczyna nieprzepracowania całego miesiąca (zmniejszenia przychodu za ten miesiąc) była inna, to przychód za taki miesiąc przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie faktycznie uzyskanej.