Do jednego okresu zliczamy dni niezdolności do pracy związane z ta samą chorobą jeżeli przerwa pomiędzy orzeczonymi okresami choroby nie przekroczyła 60 dni, bądź pomiędzy chorobami związanymi z tymi samymi lub różnymi jednostkami chorobowymi nie było przerwy w ogóle.

W każdym jednak przypadku, gdy okres zasiłkowy ustalamy od nowa, istotne jest czy ubezpieczony odzyskał zdolność do pracy po zakończonym okresie poprzedniej choroby. W sytuacji, gdy pomiędzy kolejnymi zachorowaniami orzeczonymi różnymi numerami statystycznymi występują przerwy,  okres zasiłkowy można zliczać na nowo tylko wówczas, gdy ubezpieczony po poprzedniej niezdolności został uznany za zdolnego do pracy. W razie wątpliwości, czy zasiłkobiorca odzyskał zdolność do pracy należy zasięgnąć opinii lekarza leczącego. Może się zdarzyć, że pomimo przerwy dłuższej, niż 60 dni lekarz orzeknie, że ubezpieczony nie odzyskał zdolności do pracy. W takim przypadku okresy choroby zliczymy do jednego okresu zasiłkowego, bowiem oznacza to jedynie przerwę w orzekaniu niezdolności, a nie przerwę w samej niezdolności do pracy.

Jeżeli zasiłkobiorca po wykorzystaniu okresu zasiłkowego nadal będzie niezdolny do pracy, a lekarz orzecznik ZUS orzeknie, że na odzyskanie tej zdolności rokuje, ubezpieczonemu zostanie przyznane świadczenie rehabilitacyjne, jednak na okres nie dłuższy, niż 12 miesięcy. Należy jednak pamiętać, że świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobom uprawnionym do emerytury lub renty zarówno w trakcie zatrudnienia jak i po jego ustaniu. Do świadczenia rehabilitacyjnego nie będą mieć prawa również uprawnieni do zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku lub świadczenia przedemerytalnego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego oraz urlopu dla poratowania zdrowia udzielonego na podstawie odrębnych przepisów.

Podstawa prawna:

Art. 4 ust. 1, art. 9, art. 19 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.