Zwolnienie od podatku

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych  podlegają wszelkiego rodzaju dochody, w tym dochody uzyskiwane z tytułu umowy o pracę (art. 9 ust. 1 ustawy  z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 361 z póź. zm.), zwanej dalej ustawą o podatku dochodowym). Za przychody ze stosunku pracy, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, uważa się bowiem wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne a także wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Należą do nich w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z podatku dochodowego zwolnione są dochody wymienione w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym oraz dochody, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1 in fine ustawy o podatku dochodowym). Zwolnieniem objęta jest m.in. wartość ubioru służbowego lub ekwiwalentu za ten ubiór. Stosownie bowiem do dyspozycji art. 21 ust.1 pkt 10 ustawy  o podatku dochodowym wolna od podatku dochodowego jest wartość ubioru służbowego (umundurowania), jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika, lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór.

Co to jest ubiór służbowy?

Dla skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust.1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma pojęcie ubioru służbowego. Przepisy prawa nie definiują tego terminu. Pojęcie to zostało wyjaśnione przez organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2012 r., nr ITPB2/415-246/11/12-S/IB, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy zajęto stanowisko, iż „wykładni omawianego przepisu należy dokonywać w oparciu o językowe znaczenie słów "ubiór" i "służbowy". Uniwersalny Słownik Języka Polskiego określa mianem "ubrania" - "to, co się nosi; ubranie, strój", "służbowy" - "dotyczący pracy w jakiejś instytucji, w wojsku itp., wynikający z pracy w takiej instytucji; urzędowy". Wobec powyższego uznać należy, iż odzież służbowa to specjalna odzież (lub elementy tej odzieży) noszona tylko w związku z wykonywaną pracą, której charakter powinien uniemożliwiać wykorzystywanie jej do celów osobistych np. mundur, odzież robocza charakterystyczna dla firmy poprzez barwę, krój, logo itp.”.

Mając na względzie poglądy organów podatkowych można wskazać następujące cechy odzieży służbowej:

• noszenie stroju stanowi obowiązek pracownika,
• strój musi posiadać charakterystyczne cechy, przez które odzież ta traci przymiot odzieży o charakterze osobistym, np. naszyte logo firmy, charakterystyczny krój i kolor.

Odzieży służbowej nie stanowi zatem strój, który nie posiada cech pozbawiających go przymiotu odzieży osobistej, np. eleganckie garnitury lub garsonki. Nie ma tutaj znaczenia okoliczność, iż w związku z realizacją obowiązków służbowych pracownicy są obowiązani do ich noszenia.

Podsumowanie

Z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż ze zwolnienia od podatku dochodowego korzysta wartość ubioru służbowego lub ekwiwalent za ten ubiór.

Ubiór służbowy stanowi strój posiadający specyficzne, charakterystyczne cechy, które wykluczają korzystanie z niego w celach prywatnych. Ubiór, który nie posiada tych cech, nie stanowi odzieży służbowej, nawet jeżeli pracownik ma obowiązek ubierania się w określony sposób.