Aby udzielić odpowiedzi na postawione powyżej pytanie należy odwołać się do przepisów przejściowych zawartych w Ustawie z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw, w szczególności istotne znaczenie będzie miał w tym zakresie art. 14 ust. 4 przywołanej ustawy. Przepis ten rozstrzyga bowiem kwestię zastosowania nowych ograniczeń w zawieraniu umów o pracę na czas określony do stosunków pracy wynikających z tego rodzaju umów o pracę nawiązanych w dotychczasowym stanie prawnym, a które będą kontynuowane w dniu wejścia w życie nowelizacji (czyli w dniu 22 lutego 2016 r.).

Zgodnie z przywołanym przepisem do umów o pracę na czas określony, trwających w dniu wejścia w życie nowelizacji, stosować będziemy nowe brzmienie art. 251 Kodeksu pracy, w tym również limit odwołujący się 33-miesięcznego okresu zatrudnienia na podstawie umowy bądź umów o pracę na czas określony. Co należy jednak podkreślić, wskazany przepis stanowi, że do okresu zatrudnienia, który jest ograniczony tym limitem, wliczać się będzie wyłącznie okres zatrudnienia przypadający od dnia wejścia w życie nowelizacji.

A zatem okres zatrudnienia wynikający z umowy o pracę na czas określony, o której mowa w pytaniu, przypadający do 21.02.2016 r. nie będzie miał znaczenia dla limitu odwołującego się do okresu zatrudnienia na podstawie umowy bądź umów o pracę na czas określony. Zatrudnienie w okresie od 22.02.2016 r. do 31.12.2016 r. nie przekroczy z kolei 33 miesięcy, a zatem nie upłynie okres, z którym przepisy prawa w nowym stanie prawnym wiążą wystąpienie skutku w postaci powstania zatrudnienia opartego na umowie o pracę na czas nieokreślony.

Na marginesie należy zauważyć, że nawet gdyby zawarta przez strony umowa o pracę na czas określony obejmowała okres dłuższy niż wskazany w pytaniu, który przekraczałby 33-miesięczny okres zatrudnienia po dniu wejścia w życie zmian w kodeksie pracy, to i tak zmiana stanu prawnego nie wywarłaby skutku w postaci przekształcenia umowy o pracę na czas określony zawartej z pracownikiem chronionym w oparciu o art. 39 kodeksu pracy w umowę o pracę na czas nieokreślony.

Istotne znaczenie w sprawie ma bowiem art. 14 ust. 6 Ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którym art. 14 ust. 4 nie znajduje zastosowania do umowy o pracę na czas określony zawartej przed dniem wejścia w życie nowelizacji, jeżeli rozwiązanie takiej umowy przypada po upływie 33 miesięcy od tego dnia i stosunek pracy pracownika podlega szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę w okresie od dnia jej wejścia w życie do dnia upływu okresu 33 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.

Wskazany przepis stanowi ponadto, iż w takim przypadku umowa rozwiązuje się z upływem okresu, na jaki została zawarta. Ten szczególny przepis wyłącza zatem zastosowanie do tego rodzaju umów o pracę na czas określny regulacji, zgodnie z którą upływ 33-miesięcznego okresu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, który rozpoczynałby bieg w dniu 22.02.2016 r., powoduje powstanie stosunku pracy opartego na umowie o pracę na czas nieokreślony.

Z mocy wskazanego przepisu stosunek pracy pracownika chronionego m.in. w oparciu o art. 39 kodeksu pracy nie będzie się zatem przekształcał w umowę o pracę na czas nieokreślony wraz z upływem 33-miesięcznego okresu zatrudnienia przypadającego w nowym stanie prawnym, o ile spełnione zostaną następujące warunki:

• umowa o pracę została zawarta przed dniem wejścia w życie nowelizacji (a zatem przed 22 lutego 2016 r.),
• rozwiązanie takiej umowy przypada po upływie 33 miesięcy od tego dnia wejścia w życie nowelizacji,
• stosunek pracy pracownika podlega szczególnej ochronie w zakresie trwałości przez cały okres przypadający pomiędzy dniem wejścia w życie nowelizacji a dniem upływu 33-miesięcznego okresu licznego od dnia wejścia w życie nowelizacji.