Wiadomości
Obiektywne powody zawarcia umowy o pracę na określony w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości
30 lipca 2015
Nowa reguła „33 + 3”, która została uchwalona w czerwcu bieżącego roku, wzbudza liczne dyskusje oraz budzi kontrowersje. Wychodząc naprzeciw realiom rynku pracy ustawodawca przewidział jednak cztery wyjątki od wskazanej zasady, wśród nich zaś obiektywne powody leżące po stronie pracodawcy. W listopadzie 2014 r. w kwestii obiektywnych powodów wypowiedział się Trybunał (w sprawach połączonych C-22/13, C-61/13 do C-63/13 i C-418/13).
Okoliczności sprawy C-22/13, C-61/13 do C-63/13 oraz C-418/13
Cztery pracownice były zatrudniane na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony. Trzy pierwsze w charakterze nauczycielek, a ostatnia - opiekunki w żłobku i przedszkolu. Na podstawie tych umów wykonywały pracę na rzecz swoich pracodawców:
Cztery pracownice były zatrudniane na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony. Trzy pierwsze w charakterze nauczycielek, a ostatnia - opiekunki w żłobku i przedszkolu. Na podstawie tych umów wykonywały pracę na rzecz swoich pracodawców:
- pierwsza łącznie przez 71 miesięcy na przestrzeni 9 lat;
- druga - łącznie przez 50 miesięcy i 27 dni na przestrzeni 5 lat;
- trzecia - łącznie przez 60 miesięcy na przestrzeni 5 lat;
- czwarta łącznie przez 45 miesięcy i 15 dni na przestrzeni 5 lat.
5 pracowników było zatrudnionych na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony, przy czym pierwszych czworo w charakterze nauczycieli, a ostatni w charakterze pracownika administracyjnego. Z przedstawionych Trybunałowi informacji wynika, że na podstawie wspomnianych umów osoby te świadczyły pracę na rzecz swych pracodawców:
- pierwszy: przez 55 miesięcy na przestrzeni 6 lat,
- drugi przez 100 miesięcy na przestrzeni 10 lat,
- trzeci przez 113 miesięcy na przestrzeni 11 lat,
- czwarty przez 81 miesięcy na przestrzeni 7 lat i
- piąty przez 47 miesięcy na przestrzeni 4 lat.
Pracownicy uznali, że powyższe zatrudnienie w oparciu o kolejne umowy na czas określony nie było zgodne z prawem i zażądali kwalifikacji ich umów na umowy o pracę na czas nieokreślony, a w konsekwencji o uznanie ich za pracowników mianowanych (pierwsze 4 osoby) i o zaliczenie ich do kadry stałej (pozostałych 5 pracowników), a także wypłatę m.in. wynagrodzenia należnego za okresy przerwy między zakończeniem obowiązywania jednej umowy a rozpoczęciem obowiązywania kolejnej.
Orzeczenie Trybunału
Po pierwsze ze względu na treść klauzuli 2.1 i 3.1 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony Trybunał uznał, iż to porozumienie ramowe nie wyłącza z zakresu swojego stosowania żadnego konkretnego sektora, a tym samym znajduje zastosowanie do personelu zatrudnionego w sektorze szkolnictwa.
Definiując pojęcie „obiektywne powody” powołał się na wyrok z 26.01.2012 r. (C‑586/10). Jednocześnie zdaniem Trybunału klauzula 5.1 Porozumienia stoi na przeszkodzie takiej krajowej regulacji, która w trakcie trwających postępowań konkursowych (w celu zatrudnienia personelu mianowanego w zarządzanych przez państwo szkołach) zezwala na zawieranie kolejnych umów o pracę na czas określony na nieobsadzone jeszcze stanowiska z nauczycielami, personelem administracyjnym, technicznym i pomocniczym bez wskazania dokładnego terminu zakończenia tych konkursów oraz z wyłączeniem jakiejkolwiek możliwości uzyskania przez te osoby odszkodowania za ewentualnie poniesioną z uwagi na te kolejne umowy szkodę.
Uregulowanie to bowiem nie pozwala na wskazanie obiektywnych i przejrzystych kryteriów pozwalających zweryfikować:
Orzeczenie Trybunału
Po pierwsze ze względu na treść klauzuli 2.1 i 3.1 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony Trybunał uznał, iż to porozumienie ramowe nie wyłącza z zakresu swojego stosowania żadnego konkretnego sektora, a tym samym znajduje zastosowanie do personelu zatrudnionego w sektorze szkolnictwa.
Definiując pojęcie „obiektywne powody” powołał się na wyrok z 26.01.2012 r. (C‑586/10). Jednocześnie zdaniem Trybunału klauzula 5.1 Porozumienia stoi na przeszkodzie takiej krajowej regulacji, która w trakcie trwających postępowań konkursowych (w celu zatrudnienia personelu mianowanego w zarządzanych przez państwo szkołach) zezwala na zawieranie kolejnych umów o pracę na czas określony na nieobsadzone jeszcze stanowiska z nauczycielami, personelem administracyjnym, technicznym i pomocniczym bez wskazania dokładnego terminu zakończenia tych konkursów oraz z wyłączeniem jakiejkolwiek możliwości uzyskania przez te osoby odszkodowania za ewentualnie poniesioną z uwagi na te kolejne umowy szkodę.
Uregulowanie to bowiem nie pozwala na wskazanie obiektywnych i przejrzystych kryteriów pozwalających zweryfikować:
- czy ponowne zawarcie takich umów faktycznie służy zaspokojeniu rzeczywistego zapotrzebowania,
- czy prowadzi do osiągnięcia realizowanego celu i
- czy jest niezbędne w tym zakresie.
Nie przewiduje żadnego innego środka zapobiegania nadużyciom w korzystaniu z kolejnych umów o pracę na czas określony ani też żadnego środka o charakterze sankcji za takie nadużycia.
Zobacz także:
- Dokumentacja związana z zatrudnianiem pracowników młodocianych
- Obiektywne powody zawarcia umowy o pracę na określony w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości
- Jak delegować pracowników bez naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych?
Jeśli powyższy artykuł okazał się interesujący i chcieliby Państwo na bieżąco otrzymywać najnowsze aktualności branżowe na swój telefon komórkowy, wystarczy pobrać i zainstalować naszą APLIKACJĘ MOBILNĄ.
All rights reserved PCKP Data aktualizacji: 2023-03-06