Jeżeli okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż 33 miesiące lub jeżeli liczba zawartych umów jest większa niż 3, uważa się, że pracownik, odpowiednio od dnia następującego po upływie 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Z powyższego wynika zatem, że jeżeli zostaną przekroczone limity wskazane przez ustawodawcę, zarówno limit 3 umów na czas określony, jak i 33 miesięcy zatrudnienia w oparciu o umowę bądź umowy o pracę na czas określony, wystąpi skutek polegający na uznaniu umowy za umowę zawartą na czas nieokreślony, począwszy od dnia przekroczenia limitu czasowego lub limitu liczby umów o pracę na czas określony. Wskazany skutek następuje z mocy prawa.

W konsekwencji pracodawca nie będzie musiał zmieniać treści takiej umowy, ale od dnia, w którym umowę uważa się za zawartą na czas nieokreślony, powinien stosować się do niej reguły zatrudnienia wiążące się z taką umową, chociażby w zakresie konieczności uzasadnienia wypowiedzenia takiej umowy lub obowiązku konsultacji zamiaru wypowiedzenia z organizacją związkową reprezentującą pracownika.

Ponadto, jeżeli pracodawca wypowie taką umowę, która z mocy prawa stała się już umową na czas nieokreślony, bez zachowania wymogów ustawowych dla niej przewidzianych (na przykład nie uzasadni wypowiedzenia) pracownik będzie mógł się od takiego rozwiązania odwołać do sądu i dochodzić od pracodawcy - w zależności od okoliczności i swojej woli - przywrócenia do pracy lub odszkodowania.