Ryczałt

W przypadku, gdy miejsce pracy znajduje się w innej miejscowości niż miejscowość, w której pracownik ma stałe lub czasowe miejsce zamieszkania, koszty uzyskania przychodu winny zostać ustalone na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Z przepisu tego wynika, iż koszty uzyskania przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej dla podatnika, którego stałe lub czasowe miejsce zamieszkania położone jest poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, wynoszą 139,06 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668,72 zł. Jeżeli podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego z w/w tytułów, koszty uzyskania przychodu przez rzeczonego podatnika nie mogą przekroczyć łącznie kwoty 2502,56 zł za rok podatkowy.

Z całościowej analizy art. 22 ust. 2 ustawy wynika, iż ustawodawca wartość ryczałtu uzależnił jedynie od liczby stosunków służbowych, pracy, pracy spółdzielczej oraz pracy nakładczej, w których pozostaje podatnik oraz faktu zamieszkiwania przez pracownika poza miejscowością, w której znajduje się jego miejsce pracy. Możliwość rozliczenia kosztów uzyskania przychodu w inny sposób niż za pomocą ryczałtu przez pracownika dojeżdżającego do pracy z innej miejscowości nie jest zatem obwarowana dodatkowymi przesłankami. W szczególności nie mają znaczenia środki komunikacji, z jakich korzysta pracownik dojeżdżając do pracy. Ryczałt ma zatem zastosowanie zarówno gdy pracownik dojeżdża do pracy samochodem prywatnym, jak i komunikacją publiczną.

Faktyczne koszty uzyskania przychodu

Przepis art. 22 ust. 11 ustawy przewiduje możliwość zastosowania faktycznych kosztów uzyskania przychodu w zeznaniu rocznym. Stanowi on, iż jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Możliwość zastosowania przez podatnika faktycznych kosztów uzyskania przychodu zostaje obwarowana kilkoma warunkami, które muszą zostać spełnione łącznie. Po pierwsze, faktyczne koszty uzyskania przychodu winny być wyższe od ustawowych, zryczałtowanych, rocznych kosztów uzyskania przychodów. Po drugie, możliwość zastosowania fatycznych kosztów uzyskania przychodów dotyczy wyłącznie podatnika dojeżdżającego do zakładu pracy środkiem transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej. Po trzecie, poniesione przez podatnika koszty dojazdów winny zostać w odpowiedni sposób udokumentowane, tzn. za pomocą imiennego biletu okresowego.

Pracownik dojeżdżający do pracy samochodem prywatnym nie spełnia przesłanek z art. 22 ust. 11 ustawy. Nie ma on zatem możliwości obniżenia uzyskanych przychodów o rzeczywiste, związane z dojazdami do pracy koszty. W zeznaniu rocznym powinien on uwzględnić ryczałtowe koszty uzyskania przychodu.

Radca Prawny

Dominika Zarzycka-Dudek

dzarzycka.dudek@pckp.pl

 

Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta

ekspert@pckp.pl