Przepisy prawa pracy upraszczają ewidencjonowanie czasu pracy pracowników zatrudnionych w systemie zadaniowym w stosunku do innych pracowników. W ewidencji czasu pracy takich pracowników nie zawiera się bowiem informacji w ujęciu godzinowym. Dość często jednak pracodawcy określają wobec takich pracowników przyjęty w zakładzie sposób potwierdzania obecności w pracy w sposób zupełnie nieadekwatny do rodzaju wykonywanej przez nich pracy.

Pracodawca ma co do zasady swobodę wyboru przyjętego w zakładzie sposobu potwierdzania przez pracownika przybycia i obecności w pracy. Najczęściej pracodawcy realizują ten obowiązek poprzez zobowiązanie pracowników do podpisywania list obecności, czasem ze wskazaniem godziny rozpoczęcie i zakończenia pracy. W większych firmach, szczególnie tych które przywiązują dużą wagę do dyscypliny pracy, do potwierdzania służą karty magnetyczne, zegarowe albo innego rodzaju elektroniczne rejestratory obecności w pracy. Warto jednak podkreślić, że elektroniczne rejestratory obecności nie mogą być oparte na gromadzeniu przez pracodawcę danych biometrycznych pracowników (na przykład linii papilarnych), które zazwyczaj rejestrowały nie tylko obecności, ale również czas pracy. Zgodnie bowiem z wyrokiem z dnia 1 grudnia 2009 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I OSK 249/09) „ryzyko naruszenia swobód i fundamentalnych praw obywatelskich musi być proporcjonalne do celu, któremu służy. Skoro zasada proporcjonalności wyrażona w art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie danych osobowych, jest głównym kryterium przy podejmowaniu decyzji dotyczących przetwarzania danych biometrycznych , to stwierdzić należy, że wykorzystanie danych biometrycznych, do kontroli czasu pracy pracowników jest nieproporcjonalne do zamierzonego celu ich przetwarzania.”.

Na przestrzeni ostatnich lat coraz częściej pracodawcy dopuszczają potwierdzanie obecności w pracy poprzez stworzenie systemów odwołujących się do narzędzi pracy, w które zostali wyposażeniu pracownicy. Mowa tutaj o systemach opartych na logowaniu się na sprzęcie komputerowym, w który został wyposażony pracownik. Wydaje się, że taki sposób potwierdzania obecności w pracy wydaje się optymalny wobec pracowników zatrudnionych w systemie zadaniowym. Za nieprawidłową należy natomiast uznać praktykę polegającą na tym, że wobec pracownika zatrudnionego w systemie zadaniowym stosuje się bardzo restrykcyjny sposób potwierdzania obecności w pracy np. obowiązkowy, codzienny podpis w liście obecności ze wskazaniem godziny rozpoczęcia pracy. Takie rozwiązanie powoduje, że przyjęty w zakładzie system potwierdzania przybycia i obecności w zakładzie w istocie wyklucza rozliczanie czasu pracy z zastosowaniem reguł znamiennych dla systemu zadaniowego.

Zobacz szkolenie:

• Zmiany i nowości w przepisach prawa pracy