Zgodnie z art. 144 Kodeksu pracy na pisemny wniosek pracownika może być do niego stosowany system czasu pracy, w którym praca jest świadczona wyłącznie w piątki, soboty, niedziele i święta, przy czym w takim systemie dopuszczalne jest przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. Szczególną cechą tego systemu czasu pracy jest precyzyjne określenie dni tygodnia, w które pracodawca może od pracownika oczekiwać dyspozycyjności, tj. pracownik jest zobowiązany do świadczenia pracy wyłącznie w piątki, soboty, niedziele oraz święta (o ile występują w konkretnym okresie rozliczeniowym). To ograniczenie dyspozycyjności pracownika wyłącznie do określonych dni tygodnia dotyczy zarówno pracy wykonywanej zgodnie z rozkładem czasu pracy, jak również pracy wykonywanej w godzinach nadliczbowych. Zatem niezgodne z prawem jest zarówno zaplanowanie pracownikowi zatrudnionemu w systemie weekendowy wykonywania pracy we wtorek lub środę, jak również powierzenie w te dni wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych.