Jednym z podstawowych założeń tej dyrektywy jest obowiązek zagwarantowania co najmniej 4-miesięcznego płatnego urlopu rodzicielskiego dla każdego z rodziców. Minimum dwa miesiące mają być płatne i nie mogą być przekazywane między ojcem i matką. Ponadto dyrektywa przewiduje również 5 dni urlopu opiekuńczego. Państwa członkowskie będą mogły zdecydować, czy będzie on płatny, czy nie. Kolejną instytucją, która była przedmiotem negocjacji unijnych prawodawców, był urlop ojcowski, który miałby trwać dwa tygodnie, być odpłatny przynajmniej na poziomie urlopu chorobowego i przysługiwać ojcom zaraz po narodzinach dziecka.

W oświadczeniu wydanym przez pierwszego wiceprzewodniczącego KE Fransa Timmermansa oraz komisarzy Marianne Thyssen oraz Vĕra Jourová przedstawiony został cel regulacji, nad którą trwają prace. „Nowe przepisy dotyczące równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, dostosowane do realiów XXI wieku, pozwolą pracującym kobietom i mężczyznom na równy podział obowiązków związanych z opieką nad dziećmi i krewnymi. […] Nie chodzi jednak wyłącznie o wzmocnienie praw obywateli. Nowe zasady pokazują, jak pogodzić priorytety społeczne i gospodarcze. Przedsiębiorstwa będą mogły przyciągnąć i zatrzymać utalentowanych pracowników. Gospodarka europejska również skorzysta z tego wniosku, gdyż przyczyni się on do wyrównania poziomu aktywności zawodowej kobiet i mężczyzn. Zwiększenie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym kobiet i mężczyzn to nie tylko sprawiedliwy, lecz także mądry wybór.”.

Przedstawiciele polskich władz podczas głosowania w Radzie Unii Europejskiej wstrzymali się od głosu nad omawianymi propozycjami, ze względu na zbyt daleko idącą ingerencję w ustawodawstwo państw członkowskich.

Magdalena Jeziorska
radca prawny