Z jednej strony od momentu zakończenia uprzedniego wykonywania przez pracownika mogło upłynąć sporo czasu, z uwagi na długotrwałość postępowania sądowego, z drugiej zaś strony skutek wydanego orzeczenia przywracającego pracownika do pracy jest taki, jakby do ustania zatrudnienia nigdy nie doszło.

Badania lekarskie dzielimy na wstępne, kontrolne i okresowe. O kontrolnych w tym przypadku nie można mówić, gdyż nieobecność pracownika w pracy nie była spowodowana niezdolnością do pracy trwającą dłużej niż 30 dni.

Wstępnym badaniom lekarskim należy poddać osoby przyjmowane do pracy. Pracownik, który został przywrócony do pracy, nie zostaje przyjęty niejako „od nowa”. Wyrok przywracający go do pracy jest traktowany tak, jakby do ustania zatrudnienia nigdy nie doszło. Nie ma więc podstaw do poddawania go wstępnym badaniom lekarskim.

Odnosząc się natomiast do badań okresowych należy stwierdzić, że zostają one wydane na ściśle określony czas. Jeżeli zatem po przywróceniu do pracy pracownik nadal ma aktualne okresowe badania lekarskie, nie trzeba go ponownie im poddawać, chyba że doszło by do zmiany warunków pracy na stanowisku, na którym przed postępowaniem sądowym pracownik świadczył pracę. Wówczas można rozważyć kwestię ewentualnego poddania pracownika ponownie okresowym badaniom lekarskim.

Do wskazanego wyżej zagadnienia odniósł się również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 grudnia 2002 r. (I PK 44/02), w którym podkreślił, że „przepis art. 229 § 4 k.p. stanowi, że pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego. Aktualnym orzeczeniem lekarskim w rozumieniu tego przepisu jest orzeczenie wydane po przeprowadzeniu badań w trybie określonym przepisami rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzenia badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy, stwierdzające stan zdrowia pracownika w dniu, w którym pracownik ma być dopuszczony do pracy. Orzeczenie wydane przed dopuszczeniem pracownika do pracy zachowuje aktualność w okresie wymienionym w tym orzeczeniu, jednak staje się nieaktualne w przypadku wystąpienia w tym okresie zdarzeń, które mogą wskazywać na zmianę w stanie zdrowia. Taką sytuację przewiduje przepis art. 229 § 2 k.p., który stanowi, że w przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni spowodowanej chorobą pracownik podlega kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku”.