Długość okresu wypowiedzenia zarówno umowy na czas nieokreślony, jak i umowy na czas określony, uzależniona jest od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi:

• 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy;
• 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy;
• 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata (art. 36 ust. 1 kodeksu pracy).

Do stażu pracy, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia, wlicza się okres zatrudnienia pracownika u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła wskutek przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę na podstawie art. 23¹ kodeksu pracy, a także w przypadkach, gdy na mocy odrębnych przepisów nowy pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez pracodawcę poprzednio zatrudniającego tego pracownika (art.36 ust. 1¹ kodeksu pracy).

Ustalając staż pracy, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia, uwzględnia się wszystkie okresy zatrudnienia u tego samego (danego) pracodawcy (por. uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 15 stycznia 2003 r., sygn. akt III PZP 20/02). Tym samym ustalając okres wypowiedzenia pracodawca winien mieć na względzie również okres wypowiedzenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 1999 r., sygn. akt I PKN 34/99).

Powyższe prowadzi do wniosku, iż nawet jeżeli w okresie wypowiedzenia pracownik uzyska prawo do dłuższego okresu wypowiedzenia, umowa o pracę powinna ulec rozwiązaniu dopiero z upływem tego okresu. Przykładowo, jeśli w okresie wypowiedzenia umowy o pracę staż pracy pracownika przekroczyłby 3 lata, pracodawca winien zastosować w stosunku do niego trzymiesięczny okres wypowiedzenia, a nie miesięczny.