Zgodnie z przepisami przejściowymi początkowy termin stosowania nowej regulacji będzie uzależniony od liczby osób zatrudnionych przez podmiot zatrudniający. I tak, pierwsza grupa podmiotów zatrudniających zostanie objęta przepisami ustawy o PPK w lipcu 2019 roku. Wtedy obowiązek zawierania umów z instytucjami finansowymi obejmie podmioty zatrudniające co najmniej 250 osób (według stanu na dzień 31 grudnia 2018 roku). Od 1 stycznia 2020 roku zobowiązanie to zostanie rozszerzone również na podmioty zatrudniające minimum 50 osób (według stanu na dzień 30 czerwca 2019 roku). Podmioty zatrudniające co najmniej 20 osób (stan na dzień 31 grudnia 2019 roku) zostaną włączone do systemu po 1 lipca 2020 roku, a wszyscy pozostali po 1 stycznia 2021 roku (w tym również wszystkie podmioty działające w sektorze finansów publicznych).

Zatem w pierwszej kolejność ustawa o PPK obejmie największe podmioty zatrudniające co najmniej 250 osób. W jaki sposób należy prawidłowo ustalić liczbę zatrudnionych osób?

Do limitu zatrudnionych należy wliczyć pracowników oraz zleceniobiorców, jeżeli opłacane są za nich obowiązkowe składki emerytalno-rentowe. Stan ten należy przyjąć na dzień 31 grudnia 2018 r.

Wątpliwości interpretacyjne budzi zaliczanie do liczby zatrudnionych osób przebywających na urlopach macierzyńskich, rodzicielskich, wychowawczych czy bezpłatnych. Zgodnie bowiem z literalnym brzmieniem ustawy o PPK nie powinno się wliczać tych osób do limitów stanu zatrudnienia. Natomiast Polski Fundusz Rozwoju, odpowiedzialny za wdrożenie PPK wydał swoje stanowisko, że osoby będące na urlopach rodzicielskich powinny być wliczane do stanu zatrudnienia.

Magdalena Jeziorska
radca prawny