Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 13 czerwca 2013r. (sygn. K 17/11) orzekł, iż art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w zakresie, w jakim uzależnia zastosowanie skróconego czasu pracy do osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności od uzyskania zaświadczenia lekarskiego o celowości stosowania skróconej normy czasu pracy, jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 69 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji ustawodawca zmienił treść art. 15 przywołanej ustawy i począwszy od dnia 10 lipca 2014 r. czas pracy osoby z orzeczonym umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności będzie wynosił odpowiednio 7 godzin na dobę i 35 godzin w tygodniu, bez konieczności uzyskania zgody lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną na pracownikiem na stosowanie w stosunku do niego obniżonej normy czasu pracy. Od dnia 10 lipca 2014 r. zatem z mocy samego prawa obowiązywać będzie takie osoby norma ustawowa wynosząca 7 godzin na dobę i 35 godzin w tygodniu, a zaświadczenie lekarskie w tym zakresie nie będzie miało znaczenia prawnego. Bez względu na zmiany wynikające z wdrożenia wyroku Trybunały Konstytucyjnego modyfikacji nie ulegnie natomiast treść art. 16 przywołanej ustawy. Stanowi on, że art. 15 nie stosuje się do osób zatrudnionych przy pilnowaniu oraz gdy, na wniosek osoby zatrudnionej, lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą wyrazi na to zgodę.