Zgodnie z dyspozycją art. 11 ust. 1b ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1368 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą zasiłkową, miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu od 15 do 33 dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku.

Okres od 15 do 33 dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, za który pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy w związku z pobytem w szpitalu w wysokości 80% podstawy wymiaru zasiłku, liczony jest od następnego dnia po zakończeniu okresy pobierania przez pracownika wynagrodzenia chorobowego, tj. od dnia następnego po 14 dniu niezdolności do pracy w roku kalendarzowym.

Przy ustalaniu okresu niezdolności do pracy, za który pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy w związku z pobytem w szpitalu w wyższej wysokości, powinny być uwzględniane okresy orzeczonej niezdolności do pracy, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie chorobowe i zasiłek chorobowy, a także okresy, za które pracownik nie ma prawa do wynagrodzenia za czas choroby lub zasiłku chorobowego ze względu na okoliczności określone w art. 14 – 17 ustawy zasiłkowej. Nie uwzględnia się natomiast okresu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Za ten okres przysługuje bowiem zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego w wysokości 100% podstawy wymiaru. Wyższy zasiłek chorobowy w związku z pobytem w szpitalu nie przysługuje także w przypadku, gdy prawo do zasiłku chorobowego przysługuje za okres po ustaniu zatrudnienia.

Zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu w wyższej wysokości należy się za okres niezdolności do pracy z powodu choroby przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50 rok życia. Jeżeli w roku, w którym pracownik ukończył 50 rok życia, powstała niezdolność i trwała ona w tym roku dłużej niż 33 dni, okres od 15 do 33 dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, za który przysługuje prawo do zasiłku chorobowego w związku z pobytem w szpitalu w wyższej wysokości, liczony jest dopiero od niezdolności do pracy przypadającej po przerwie. Natomiast w przypadku gdy niezdolność do pracy w roku, w którym pracownik ukończył 50 rok życia, z powodu choroby trwała przez okres dłuższy niż 14 dni, ale nie dłuższy niż 33 dni i w dniu 31 grudnia pracownikowi przysługiwałoby prawo do zasiłku chorobowego, okres za który przysługuje wyższa wysokość zasiłku chorobowego w związku z pobytem w szpitalu liczony jest od 1 stycznia.

Przedstawione powyżej zasady mają także zastosowanie do ubezpieczonych niebędących pracownikami, do których ma zastosowanie art. 92 k.p., np. osób wykonujących pracę nakładczą.

Radca Prawny

Dominika Zarzycka-Dudek

dzarzycka.dudek@pckp.pl

 

Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta

ekspert@pckp.pl