Obowiązkowa treść świadectwa pracy…

Warto podkreślić, iż w świetle art. 97 kodeksu pracy oraz § 1.1 rozporządzenia MPiPS z dnia 15.05.1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania treść tego dokumentu należy podzielić na dwie podstawowe części: obowiązkową i uzupełniającą. W pierwszej z nich ustawodawca nakazał zawrzeć m.in. wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym.

…uzupełniająca treść

Zgodnie ze „SPOSOBEM WYPEŁNIANIA ŚWIADECTWA PRACY” w ust. 6 świadectwa pracodawca zamieszcza informację: o należnościach ze stosunku pracy uznanych przez pracodawcę i niewypłaconych pracownikowi do dnia ustania stosunku pracy z powodu braku środków finansowych; na żądanie pracownika: o wysokości i składnikach wynagrodzenia, o uzyskanych kwalifikacjach, o prawomocnym orzeczeniu sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub przyznaniu mu odszkodowania.

Zajęcie komornicze

W świadectwie pracy należy zamieścić informacje dotyczące zajęć komorniczych trwających w dniu ustania stosunku pracy. Zgodnie bowiem z załącznikiem do rozporządzenia z 15.05.1996 r. pracodawca musi wskazać oznaczenie komornika i numer sprawy egzekucyjnej, a także wysokość potrąconych kwot. Obowiązek ten został potwierdzony w art. 884 § 2 ustawy z dnia 17.11.1964 r. Kodeks postępowania cywilnego. Zgodnie z art. 886 § 1 kpc pracodawcy, który:

•    nie wykonał obowiązków określonych w art. 881 § 3 i 4,
•    nie złożył w przepisanym terminie oświadczenia przewidzianego w art. 882 albo
•    zaniedbał przesłania dokumentów zajęcia wynagrodzenia nowemu pracodawcy dłużnika, stosownie do art. 884 § 2 i 3,

komornik wymierza grzywnę w wysokości do dwóch tysięcy złotych. Grzywna może być powtórzona, jeżeli pracodawca nadal uchyla się od wykonania tych czynności w dodatkowo wyznaczonym terminie.

Obowiązek korekty

Nieprawidłowo wypełnione świadectwo pracy wymaga aktualizacji. Inicjatorem może być pracownik, jak wynika bowiem z art. 97 § 2¹ kodeksu pracy pracownik może w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa. W razie nieuwzględnienia wniosku pracownikowi przysługuje, w ciągu 7 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy, prawo wystąpienia z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy.

Pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie o negatywnym wyniku rozpatrzenia wniosku o sprostowanie świadectwa pracy w ciągu 7 dni od dnia otrzymania tego wniosku. W razie uwzględnienia wniosku, pracodawca wydaje pracownikowi w tym terminie nowe świadectwo pracy (§ 5 rozporządzenia MPiPS z dnia 15.05.1996 r.).

Odszkodowanie

Ustawodawca przewiduje również ewentualną rekompensatę finansową dla pracobiorcy. Zgodnie bowiem z art. 99 § 1, 2 i 4 kodeksu pracy pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę m.in. wskutek wydania niewłaściwego świadectwa pracy. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy jednak niż 6 tygodni. Orzeczenie o odszkodowaniu w związku z wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy stanowi podstawę do zmiany tego świadectwa. Elementem warunkującym ewentualne przyznanie odszkodowania jest wystąpienie szkody po stronie zatrudnionego.