Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 lutego 2012 r. (I UK 227/11) orzekł, że z przywileju przejścia na emeryturę w niższym wieku emerytalnym, przysługującego pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, mogą korzystać wyłącznie pracownicy, którzy byli rzeczywiście zatrudnieni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szkodliwych warunkach pracy.
Nie jest więc dopuszczalne uwzględnianie do okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wymaganych do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika, z czego a contrario wynika, że mogą i powinny być uwzględnione takie równocześnie wykonywane czynności, które miały szkodliwy wpływ na zdrowie zatrudnionego, bo zostały uznane przez ustawodawcę za pracę w warunkach szczególnych.
Zobacz szkolenia:
- Projekt ustawy o obniżeniu stop procentowych składek na ubezpieczenia społeczne
- Zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń
- Wykonywanie pracy na stanowisku określonym jedynie w zarządzeniu resortowym nie uprawnia do uzyskania emerytury wcześniejszej na podstawie art. 32 bądź art. 184 ustawy emerytalnej.
