Zgodnie z par. 11 rozporządzenia MPiPS z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy, aby obliczyć wynagrodzenie, ustalone w stałej stawce miesięcznej, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli za pozostałą część tego miesiąca pracownik otrzymuje wynagrodzenie określone w art. 92 Kodeksu pracy, miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30, a otrzymaną kwotę mnoży się przez liczbę dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby. Tak otrzymaną kwotę wynagrodzenia odejmuje się następnie od wynagrodzenia przysługującego pracownikowi za cały miesiąc.

Zastosowanie tej reguły w miesiącu, który liczy 31 dni, a w którym pracownik przepracował tylko jeden dzień, a przez pozostałe 30 dni był chory, spowoduje, że pracownik nie otrzyma wynagrodzenia za dzień przepracowany. Jednak w ostatnio pojawiających się stanowiskach Państwowej Inspekcji Pracy, jak i Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej akcentowana jest potrzeba zastosowania innych niż przedstawione powyżej reguł przy naliczaniu wynagrodzenia za pracę. Zdaniem Inspekcji nie do zaakceptowania jest pogląd, iż pracownik w takim stanie faktycznym nie otrzyma wynagrodzenia za pracę, mimo że świadczył pracę. W szczególności godziłoby to w wyrażoną w art. 80 Kodeksu pracy zasadę, zgodnie z którą wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. W tej sytuacji w stanie faktycznym przedstawionym w pytaniu powinniśmy posiłkowo odwołać się do par. 4a przywołanego na wstępie rozporządzenia, a zatem ustalić stawkę godzinową wynagrodzenia przysługującego pracownikowi, a następnie pomnożyć ją przez liczbę godzin przepracowanych przez pracownika w jedynym dniu świadczenia pracy.