Na wstępie należy zaznaczyć, że to pracodawca ponosi ryzyko ustalenia wynagrodzenia pracownika w prawidłowej wysokości. Ponadto trudno oczekiwać od pracownika każdorazowej weryfikacji wysokości otrzymanego wynagrodzenia, skoro ustalenie jego wysokości jest realizowane przez profesjonalistę (z założenia pracowników pracodawcy, którzy zawodowo zajmują się problematyką kadrowo-płacową). Zatem pracownik, który otrzymał wynagrodzenie, ma prawo zakładać, iż jego wysokość jest prawidłowa i nie musi z zasady liczyć się z koniecznością ewentualnego zwrotu świadczenia pracodawcy.

Nie oznacza to jednak, że pracownik nie jest zobowiązany do zwrotu nadpłaty wynagrodzenia. Roszczenie pracodawcy może znaleźć bowiem uzasadnienie w art. 405 Kodeksu pracy, ale pod warunkiem wykazania, że pracownik, który otrzymał nienależnie nadpłatę wynagrodzenia, nadal pozostaje w stanie wzbogacenia. Żądanie od pracownika zwrotu nadpłaty będzie wymagało więc m. in. wykazania, że pracownik nie przeznaczył kwoty nadpłaty na zaspokojenie swoich bieżących potrzeb życiowych.