Definicję kosztów uzyskania przychodu można znaleźć w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.”.

Podobna definicja znajduje się również w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.”.

Krajowa Informacja Skarbowa wskazała, że wydatki na testowanie wszystkich pracowników są ponoszone w interesie firmy. Badanie jest bowiem niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy. Wydatki są więc kosztem uzyskania przychodów. Przepisy nie zakazują ich rozliczania.

Co więcej, Krajowa Informacja Skarbowa uznał, że jako koszty uzyskania przychodów w PIT i CIT można zakwalifikować także wydatki poniesione na testy przeznaczone dla osób związanych z przedsiębiorcą umowami cywilnoprawnymi (umowami zlecenie i umowami o dzieło), jak również tzw. samozatrudnionych. Takie stanowisko odbiega znacząco od dotychczasowych wytycznych organów skarbowych, które uniemożliwiały rozliczenia w kosztach świadczeń na rzecz osób, które nie są pracownikami. W tym wypadku wyjaśniono, że jako priorytet traktuje się troskę o zdrowie i życie załogi w zakładzie pracy, a zleceniobiorcy (wykonawcy dzieła, samozatrudnieni) często wykonują zadania w tych samych pomieszczeniach co pracownicy, w ich obecności, co może również wpływać na szerzenie się zakażeń.