W art. 135 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t.: Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) wymienione są enumeratywnie przesłanki wstrzymania wypłaty świadczeń.

Wypłatę świadczeń wstrzymuje się, jeżeli:

1. powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie tego prawa;
2. osoba pobierająca świadczenia, mimo pouczenia lub żądania organu rentowego, nie przedłoży dowodów stwierdzających dalsze istnienie prawa do świadczeń;
3. osoba uprawniona do świadczeń nie poddała się badaniu lekarskiemu lub psychologicznemu, bez uzasadnionych przyczyn, mimo wezwania organu rentowego;
4. okaże się, że prawo do świadczeń nie istniało;
5. świadczenia nie mogą być doręczone z przyczyn niezależnych od organu rentowego.

Wstrzymanie wypłaty świadczeń następuje poczynając od miesiąca:

1. przypadającego po miesiącu, w którym ustało prawo do świadczenia ustalone wskutek okresowej niezdolności do pracy;
2. w którym została wydana decyzja o wstrzymaniu wypłaty w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, albo od następnego miesiąca, jeżeli wcześniejsze wstrzymanie wypłaty nie było możliwe;
3. za który przysługiwało świadczenie niedoręczone w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 5.

Wstrzymanie wypłaty świadczenia następuje w drodze decyzji organu rentowego, która powinna być doręczona zainteresowanemu z podaniem przyczyny wstrzymania i z pouczeniem tej osoby o terminie i sposobie odwołania.