Pracownik, aby mógł prawidłowo wykonywać powierzone mu zadania, powinien ciągle doskonalić swoją wiedzę. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy podnoszenie kwalifikacji zawodowych oznacza zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Podnoszenia kwalifikacji zawodowych może być związane z aktualnie wykonywaną pracą, ale może też wiązać się z przygotowaniem pracownika do wykonywania zupełnie nowych zadań (np. wynikających ze zmiany profilu działalności firmy lub stanowiska, na którym jest pracownik zatrudniony). Pamiętać należy, iż w przypadku gdy podnoszenie kwalifikacji jest opłacane przez pracodawcę, jego decyzja w sprawie wyrażenia zgody na doskonalenie się pracownika ma znaczenie nadrzędne i powinna poprzedzać korzystanie przez pracownika z przysługujących mu świadczeń. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu, aby możliwe było zwolnienie z opodatkowania środków przyznanych pracownikowi na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, zasadą powinno być w pierwszej kolejności ustalenie, że pracownik takie kwalifikacje powinien podnosić, a ponadto że czyni to za zgodą pracodawcy.