Wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu pracy nakładczej przed 1 stycznia 1976 r. podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru kapitału początkowego jedynie wówczas, gdy z przedłożonej dokumentacji wynika jednoznacznie, iż w całym okresie wykonywania tej pracy osoba wykonująca pracę nakładczą objęta była obowiązkiem ubezpieczenia społecznego.

W takim przypadku do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego należy uwzględnić wynagrodzenia (także w wysokości niższej od połowy obowiązującego w tym okresie najniższego wynagrodzenia) uzyskiwane w okresie, w którym był objęty ubezpieczeniem społecznym z tytułu wykonywania pracy nakładczej. Jeżeli ubezpieczony nie uzyskiwał takiego wynagrodzenia lub nie przedłożył dokumentacji potwierdzającej wysokość wynagrodzenia to należy wyłączyć te miesiące przy ustalaniu liczby miesięcy podleganiu ubezpieczeniu w danym roku. Stosownych ustaleń organ rentowy dokonuje na podstawie wpisów do legitymacji ubezpieczeniowej lub stosownego zaświadczenia wystawionego przez jednostkę, która zawarła umowę o pracę nakładczą. Organ rentowy – ustalając podstawę wymiaru kapitału początkowego – nie może dokonywać we własnym zakresie oceny warunków uzasadniających objęcie ubezpieczeniem społecznym, określonych w przepisach obowiązujących w czasie wykonywania pacy nakładczej, o ile fakt ten nie wynika jednoznacznie z przedłożonej dokumentacji.