Wskazana zasada rządzi prawem pracownika do urlopu w pierwszym roku pracy. Na jej podstawie pracownik po przepracowaniu każdego kolejnego miesiąca nabywa prawo do określonej część urlopu.

W zależności od stażu pracy, pracownikowi po przepracowaniu pierwszego roku pracy przysługiwać może odpowiednio:

• 20 dni urlopu – przy stażu pracy krótszym niż 10 lat,
• 26 dni urlopu – przy stażu pracy wynoszącym co najmniej 10 lat.

Zatem w upływem każdego przepracowanego miesiąca pracownikowi może przysługiwać 1/12 z 20 bądź z 26 dni urlopu wypoczynkowego, zależnie od przysługującego danemu pracownikowi wymiaru urlopu na podstawie stażu pracy.

Ustawodawca nie przewidział regulacji, która pozwalałaby na zaokrąglanie w górę do pełnego dnia dni urlopu przysługujących pracownikowi w pierwszym roku pracy. Tego rodzaju postanowienie może się jednak znaleźć w przepisach wewnątrzzakładowych i - jako korzystniejsze dla pracowników - będzie miało moc wiążącą dla stron stosunku pracy.

„Ponadto w związku z wprowadzonym ustawą nowelizującą z dnia 14 listopada 2003 r. obliczaniem i udzielaniem urlopu w wymiarze godzinowym (art. 154² § 1 i 4 kodeksu pracy) nie ma konieczności zaokrąglania wymiaru urlopu. Z reguły urlop cząstkowy jest obliczany od wymiaru 20 dni urlopu. Za miesiąc pracy pracownik nabywa prawo do 1/12 z 20 dni urlopu, czyli do 1 i 2/3 dnia. Jeden dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy (art. 154² § 2 kodeksu pracy), a więc po miesiącu pracy urlop wynosi 1 dzień 5 godzin i 20 minut.” (por. Jaśkowski Kazimierz, Maniewska Eliza, Komentarz aktualizowany do Kodeksu pracy).

Zgodnie z art. 153 § 2 kodeksu pracy pracownik nabywa prawo do kolejnych urlopów w każdym następnym roku kalendarzowym. Prawo to przysługuje mu od dnia, w którym rozpoczyna pracę w danym roku.