1. 2 dni - w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy;
2. 1 dzień - w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.

W przypadku zaistnienia zdarzenia uzasadniającego udzielenie urlopu okolicznościowego, pracodawca obowiązany jest go udzielić w wymiarze wynikającym z § 15 rozporządzenia. Możliwość skorzystania ze zwolnienia nie jest przy tym limitowana określoną liczbą zdarzeń uzasadniających jego udzielenie w czasie trwania stosunku pracy.

Urlop okolicznościowy udzielany jest na wniosek pracownika. Powinien on obejmować wskazanie przyczyny uzasadniającej zwolnienie od pracy oraz termin, w którym pracownik chce z niego skorzystać. Pracownik powinien także wykazać zaistnienie okoliczności uzasadniającej udzielenie urlopu okolicznościowego. Zazwyczaj z powodów praktycznych będzie to jednak możliwe dopiero po terminie wykorzystania urlopu okolicznościowego. W związku z tym powszechnie akceptowaną praktyką jest zobowiązanie się przez pracownika względem pracodawcy do przedstawienia stosownego dokumentu w późniejszym terminie. Dowodami potwierdzającymi zdarzenia uzasadniające udzielenie urlopu okolicznościowego są m.in. odpis skrócony aktu urodzenia dziecka, odpis aktu małżeństwa, odpis aktu zgonu.

Przyjmuje się, iż urlop okolicznościowy nie musi zostać udzielony w tym samym dniu, w którym ma miejsce zdarzenie uzasadniające jego udzielenie. Może on zostać wykorzystany w terminie poprzedzającym lub następującym po tym zdarzeniu. Jednakże udzielenie urlopu okolicznościowego musi pozostawać w związku ze zdarzeniem go uzasadniającym np. w celu załatwienia określonych formalności. Oceniając wniosek pracownika pracodawca winien kierować się rozsądkiem i doświadczeniem życiowym.